Geachte staatssecretaris, beste mevrouw Visser,
Hoe gaat het met u? Ik hoop dat u en uw naasten gezond zijn en dat u deze roerige Corona-tijden goed doorkomt. Ik realiseerde me dat ik eigenlijk niet zo vaak iets specifiek aan u gericht heb, hoewel ik natuurlijk wel heb geschreven over dingen die u in mijn ogen beter had kunnen aanpakken, en dingen die u in mijn ogen goed heeft aangepakt. Dingen gaat goed, en dingen gaan slecht, soms is Defensie net de echte wereld, wat dat betreft.
Mevrouw Visser, net als u, kom ik geregeld op militaire locaties. Elke keer als ik met militairen spreek word ik weer getroffen door hun passie voor hun vak, hun ambitie voor de Krijgsmacht, hun loyaliteit, en vakmanschap. Zaken die het militaire leven zo gewild en uniek maken. Vrijwel zonder uitzondering zijn ze trots op hun werk, trots op hun eenheid of onderdeel, en trots op hun kameraden. Het is zeldzaam dat mensen zo gepassioneerd over hun werk. Mooi is dat, vindt u ook niet?
CDS heeft de oplossing
Tegelijk klinken er ook andere dingen als je met ze spreekt. Ik weet niet of u die ook hoort, of misschien praat ik wel met de verkeerde mensen, of misschien voelen ze zich bij u en mensen als de SG wel de mond gesnoerd, maar ik hoor dus ook zaken die minder goed zijn. Er is onvrede over het de kloof tussen de mooie woorden over personeel op 1 en de werkelijkheid waarbij het veel te lang duurt voordat er goede arbeidsvoorwaarden zijn. Of over dat militairen dat materieel top vinden, maar zich zorgen maken over hun ondervulde eenheden. Of over het feit dat militairen blij zijn met de aangekondigde ruimte voor vastgoed, omdat dat waarschijnlijk de enige manier is om het nieuwe loongebouw te realiseren.
Maar – ik denk soms niet al te moeilijk – volgens mij heeft de CDS een oplossing voor het loongebouw. Hij heeft, voor zover ik begreep, geregeld dat de stafadjudanten meer salaris kregen. Waarschijnlijk is dat terecht, daar ga ik niet over, en ik gun die mensen zeker meer salaris. Dat gun ik namelijk al het personeel. Maar als de CDS dat kan besluiten voor de selecte groep stafadjudanten, dan kunnen de CDS en de OPCO-commandanten dat toch ook besluiten voor de rest van het personeel? Er is geen enkele wet die een organisatie verbiedt om meer salaris te betalen dan afgesproken, dus volgens mij is die weg helemaal vrij. Dan kunnen de commandanten weer echt commandant zijn en dingen bepalen, en is het personeel blij. Dan zegt u dat dat een goed idee is, en is het win-win voor iedereen.
En het personeel dan?
Want ik word vaak wat triestig, staatssecretaris. Dan hoor ik die passie van die mannen en vrouwen, en zie ik de goede dingen die ook gebeuren, dan zie je de inzet op missies, het plezier en de gedrevenheid bij oefeningen, de nieuwe elementen die worden ingevoerd op het gebied van cyber en intel, de nieuwe vrachtwagens die binnenkomen. Dan hoor ik dat we bij de beste 5 cybermachten horen, de lees ik weer over modernisering van helikopters, de komst van de F-35 en de Reaper, nieuwe smartshooters tegen drones. En dank denk ik: ‘Mooi die spullen. En broodnodig ook! Maar het personeel dan?’
Waar staat het personeel nu echt? Staat het op 1? Waarom gaat werkgever Defensie dan zo vaak lijnrecht tegenover het personeel staan? Waarom ligt het personeel aan de ketting van een SG zonder militaire ervaring, over wie zelfs in de top van de organisatie gezegd wordt dat iedereen bang voor haar is? Dat kan toch niet, dat een SG die geen enkele affiniteit heeft met Defensie, de hoedster is van de angstcultuur die juist bestreden moet worden? U had het – volgens uw eigen post op social media – nog over transparantie en communicatie toen u digitaal met studenten van de HDV sprak. Transparantie en communicatie? Niet als het aan de SG en haar aanwijzingen ligt. Die ziet liever een gesloten cultuur waarin élke militair, inclusief de commandanten, monddood wordt gemaakt, of braaf aan het lijntje van communicatie meewandelt.
Modern werkgeverschap?
Er zijn 9000 vacatures. En waar u spreekt over modern werkgeverschap, dat past bij deze tijd, komt de SG met een aanwijzing die in ieder geval een gedeelte van dat moderne werkgeverschap terugbrengt naar werkgeverschap uit het Jaar kruik. En dat terwijl Defensie juist in zoveel gebieden voorop loopt: jonge mensen krijgen kansen en verantwoordelijkheid. Ze worden goed opgeleid en getraind. Het loongebouw en functiehuis waarbinnen ze werken kan wel wat moderner (Tip: Vakbonden hebben daar heel goede ideeën over), maar de militairen roemen hun werk en de impact die ze kunnen maken met hun werk. Dienen om bij te dragen aan de maatschappij. Werken in vertrouwen.
Want vertrouwen dat doen militairen op elkaar, en dat vertrouwen kom je in bijna geen enkele organisatie tegen. En ook dat maakt de werkvloer van de Krijgsmacht zo uniek. Misschien is het een idee om het daar in de top eens over te hebben met de SG. Over vertrouwen dus, en wat dat betekent. Met wat meer militairen erbij dan alleen de CDS. Kunt u gelijk doorspreken hoe je die boven-cao-beloning voor iedereen kunt invoeren, als voorschot op de nieuwe cao, die nu toch wel op tijd komt?
Ik wens u alle goeds, en hoop dat u gezond blijft!
Met vriendelijke groet,
nb: Dat live meekijken met een onderzeeboot, was echt geweldig! Terugkijken kan hier >>>
Zolang deze MIN DEF met haar SG en de ambtelijke Top waar de professionele Krijgsmacht Top aan’ horig’ en monddood worden en zijn gemaakt, blijft alles wat geschreven, gezegd, aanbevolen wordt, gericht aan dovemansoren.
Zolang deze MIN DEF met haar SG en de ambtelijke Top waar de professionele Krijgsmacht Top aan’ horig’ en monddood worden en zijn gemaakt, blijft alles wat geschreven, gezegd, aanbevolen wordt, gericht aan dovemansoren.
Omissie : aan het bewind blijven
Heb een oplossing gegeven, 10.000 vrijwilligers uit Zuid Afrika, maar D66 verhinderde dat!