Elkaar de schuld geven (Amerika – Rusland – het Midden Oosten – ISIS- de rijke Arabische Staten met een Saoudi Arabië die wereldwijd haar Staatsgodsdienst – het Wahabisme – verbreidt, financiert en militair ingrijpt ( Jemen)), het heeft allemaal zo weinig zin. Zeker als je je realiseert dat deze partijen niet werkelijk bereid zijn tot het pacificeren van alle oorlogen (Syrië, Irak, Afghanistan, Oekraine), doch slechts gericht zijn op het behoud van militaire, economische (olie) en – geopolitieke – macht. Zolang eigenbelang voorop blijft staan, helpt geen debat, geen argument, dat is al zo oud als de mensheid.
Het heeft nog minder zin te treuren over de afbraak van de Nederlandse Krijgsmacht, dat heeft het Nederlandse Volk aan zich zelf te wijten, door te kiezen voor politieke partijen die die afbraak al 20 jaar lang voorstaan, onder het motto van het binnenhalen van het ‘Vredesdividend’ en een volslagen misplaatst idee dat Europa’s Soft Power oorlog zou kunnen voorkomen.
Geen Westerse Way of life
Nog misplaatster was het idee dat Europa’s ‘Way of Life’, haar democratische en rechtstatelijke instituten, alsmede het behoud van mensenrechten, een voorbeeld zouden geven aan andersdenkenden buiten Europa. Miljarden mensen op onze planeet willen helemaal geen ‘Westerse Way of Life’, noch willen zij een staatsinrichting met dito vrijheden zoals in Europa. Zij willen veeleer leven zonder die Westerse invloeden, zij willen leven naar hun eigen aard, tradities en cultuur. En aan Mensenrechten hebben veel van die landen (zoals China) geen boodschap.
Dat zal Europa in de eerst plaats moeten inzien en accepteren. Hooguit een samenleven op basis van economische belangen zou mogelijk kunnen zijn, dat is al moeilijk genoeg.
Het kan gewoon niet meer, de CAN DO mentaliteit is uitgehold, versleten, uitgeput, wegens de afbraak van onze Krijgsmacht.
Gemeenschappelijk doel
Laten wij dus die hoog gestemde aspiraties nu achter ons, en ons richten op ‘ons’ Europa en dus op ons Nederland. Eerst het boompje bij het beestje – en de (achter) tuin houden, want daar hebben wij de handen al vol aan. Niet wijzen naar het verleden, maar kijken naar de toekomst, een horizon dus, met een gemeenschappelijk doel: vrede, veiligheid, stabiliteit en welvaart behouden in en zo mogelijk rondom Europa. Leiderschap, visie en durf hebben Nederland en Europa nodig ‘om te houden wat we hebben’.
Europa moet dus ook militair op orde, want wij kunnen nog geen vuist in een boterzacht pakje roomboter slaan.
Al eerder heb ik geschreven dat The winds of War over Europa waaien, maar dat was te voorzichtig: Europa is al in oorlog: nog niet in ‘a war among nations’, maar in ‘a war amongst the people’. Maar wij raken wel heel dicht in de buurt van ‘a war among nations.’ Dat kan zomaar gebeuren, a narrow escape was het neerhalen door NATO-bondgenoot Turkije van een Russische jachtbommenwerper boven haar grondgebied, hoe minimaal dat stukje grond ook was.
Hart van Europa in onbalans
Europa is aan het desintegreren, zowel Cameron – die geforceerd wordt tot een BREXIT (lees the Daily Telegraph van zondagmorgen, 6 december 2015) – als Angela Merckel die zowel binnen haar eigen Duitsland als binnen Europa steeds meer steun verliest en Francois Hollande wiens sociaal democratische partij slecht 30% van de stemmen heeft, ( het Front National komt volgens de eerste peilingen bij de regionale verkiezingen van vandaag op 40%) verliezen terrein. Een desintegratie van Europa speelt zowel Poetin als ISIS in de kaart. Immers het hart van Europa: het V.K., Duitsland en Frankrijk raken in onbalans. Ja wellicht moeten wij wel spreken over een zekere mate van radeloosheid binnen die regeringen.
Wij weten allemaal waar radeloosheid toe leidt: verkramptheid, redeloosheid, met als consequentie rampspoed.
Dus: terug naar huisje, boompje, beestje. Nederland zal zijn Krijgsmacht krachtig moeten heropbouwen, willen wij aan de existentiële crisis in militair, economisch en financieel waar Europa voor staat het hoofd kunnen bieden. Immers zonder veiligheid en stabiliteit is een welvarende economie – in feite de enige werkelijke basis van Europa – onmogelijk.
Nauwelijks inzetbare luchtmacht, landmacht en marine
Dat de PvdA zich binnen de regering zich nog steeds verzet tegen active deelname van de Krijgsmacht in Syrië wordt gemotiveerd door een drogreden, gemotiveerd door het gebrek aan een ‘strategie’. De werkelijke reden is dat onze Krijgsmacht niet in staat is om meer F-16’s, manschappen, materieel, logistiek, in te zetten. En dan heb ik het nog niet over de nauwelijks inzetbare Koninklijke Landmacht en Koninklijke Marine.
Het kan gewoon niet meer, de CAN DO mentaliteit is uitgehold, versleten, uitgeput, wegens de afbraak van onze Krijgsmacht. De 11 nu operationele F-16’s , hopeloos verouderd en de dagen zat na ruim 36 jaar, is het maximum wat Nederland kan inzetten. Afgezien van het tekort aan ervaren en opgeleide vliegers.
Als er dan werkelijk stront aan de knikker komt, dan moeten wij ons kunnen verdedigen, immers wij willen toch geen ISIS en/of Poetin in onze achtertuin? Of laten we ons als idealistische lammeren naar de slachtbank leiden? Liever niet, maar helaas we hebben te weinig middelen en mankracht.
Dat zou de PvdA moeten bekennen, en daarmede de gehele regering van onze Premier. Daargelaten de opstelling van partijen als de SP en de PVV. Dat behoort de boodschap te zijn aan het Nederlandse Volk, die zich terecht steeds meer zorgen maakt. Moed tonen en de ernst van de situatie aan de kiezers uitleggen en daardoor gemotiveerd, overtuigend besluiten tot een krachtige herbewapening van onze Krijgsmacht. Zodat wij als loyale NAVO-bondgenoot, risico nemende met inzet van eigen leven, staan voor het behoud van Nederland en Europa. Want wij moeten weer in staat en bereid zijn om te vechten, zoals de Commandant van de Landmacht Luitenant-generaal Mart de Kruif al eerder aan het Nederlandse Volk liet weten.
Coalition For Defense zet zich hier met al haar kracht voor in.
6 december 2015
Ton Welter