Aanslagen in Parijs, opgeëist door IS. Weer een wake-up-call voor onze Westerse samenleving. Zijn het aanslagen, of is het –zoals Niels Roelen zich op Facebook afvroeg -, een nieuwe manier van oorlog voeren waar we maar aan moeten wennen? IS heeft weinig middelen, maar als ze echt een Kalifaat willen vestigen zullen ze blijven streven naar expansie van hun ‘Staat’. Dat doen ze, met de middelen die ze ter beschikking hebben, om in Europa angst te zaaien en instabiliteit te oogsten. Hun Islamitische Staat moet groeien. Hun staat waar we mee in oorlog zijn, volgens premier Rutte. En daarmee is hij de eerste premier sinds de Tweede Wereldoorlog die verklaart dat ons land in oorlog is.
Ook premier Hollande van Frankrijk sprak van een oorlogsdaad. Eurocommissaris Frans Timmermans nam het woord oorlog ook al in de mond, voor de aanslagen al. Hij noemde oorlog het enige alternatief voor de EU. Luitenant-generaal de Kruif, de commandant van de Landmacht, sprak onlangs al de sinistere woorden dat we ‘dichtbij een Derde Wereldoorlog zijn’. En volgens de Paus wordt die zelfs al uitgevochten.
Onze Westerse normen en waarden, onze Westerse blik op vrede en veiligheid, onze gedachte dat economische groei voor iedereen goed uit zou pakken en dat groei en welvaart zouden zorgen voor vrede, is onjuist gebleken. De roze bril waardoor veel politici de wereld bekeken, is aan gruzelementen geslagen.
Angst regeert. Net als na de Tweede Wereldoorlog. Toen was er angst voor de Russen. Toen was er angst dat ooit weer de oorlogstrom zou roffelen over Europa. En daarom kozen we voor Europese samenwerking. De NAVO, de EG, de EU, het zijn gevolgen van de keuzes van Europa om een oorlog te vermijden en te werken aan gezamenlijke veiligheid en welvaart. En die keuze heeft goed gewerkt toen er sprake was van relatieve zelfstandigheid van landen binnen de samenwerkingsverbanden, toen er nog geen einde leek te komen aan de groei, toen er geen einde leek te komen aan het ongebreidelde verdienen. En ook de BV Nederland deed daaraan mee. Als een van de eersten zelfs, als oprichters van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. Als handelsland zijn wij immers gebaat bij Internationale Samenwerking, bij internationale vrede en stabiliteit, bij internationale economische groei.
Maar nu gaat het niet zo goed. Van samenwerking, vrede, stabiliteit en economische groei is weinig sprake. De eenheid van Europa wordt bedreigd door de naschokken van een economische crisis, door de komst van vluchtelingen, doordat veel Europeanen het gevoel hebben dat hun land te veel macht afdraagt aan Europa. Terwijl Europa eerder juist zorgde voor eenheid en stabiliteit. Maar nu, door de ring van instabiliteit rondom Europa, en de onmacht van Europa om een antwoord te geven op de vluchtelingenstroom, op het geweld van IS, op fundamentele vragen over een visie op de toekomst en de rol van Europa daarin, schudt Europa op zijn grondvesten.
De oorlogstrom roffelt nu weer.
Maar Europa heeft zijn Defensie verwaarloosd. Er is teveel bezuinigd om nu ook op die oorlogstrom te kunnen slaan. Er zijn te weinig middelen om zowel conventionele als onconventionele conflicten te bestrijden. En al zouden onze grenzen dichtgaan, wie moet ze bewaken? Ondertussen maken terroristen van IS gebruik van de zwakheden van Europa. Met fatale gevolgen in Parijs.
Europa, zowel politici als Europeanen zelf, zou juist nu de handen ineen moeten slaan. Gezamenlijk staan voor de verdediging van onze gemeenschappelijk waarden. Staan voor onze vrijheid. Voor onze gelijkheid. Voor onze broederschap. Onze waarden met man en macht verdedigen. Maar zonder Amerika heeft Europa die middelen niet. Want bij volle inzet in het Midden Oosten, om onze buitengrenzen daar te bewaken, om terroristen te verslaan, worden onze Oostelijke grenzen kwetsbaar. En ook daar rommelt het.
Want kwetsbaar zijn we geworden. Economisch kwetsbaar, politiek kwetsbaar, en militair kwetsbaar. Militair kwetsbaar omdat onze veiligheid aan ondergeschikt belang van de economie werd gemaakt. En nu het economisch minder gaat, weten politici ook niet meer wat nu onze belangrijkste waarden zijn. En daarmee gebeurt er niets wezenlijks. Waardoor Europa moet vrezen voor de val van de Unie. Met onherroepelijk conflicten als gevolg. En na alle bezuinigingen, hoe moeten wij ons dan verdedigen?
Door: Eduard van Brakel
De praatjes van Rutte zijn holle woorden van het kaliber ‘U kunt rustig slapen gaan’. Als hij zou menen wat hij zegt, zou Nederland onmiddellijk het defensiebudget verhogen conform de NATO-norm èn de bezuinigingen van de afgelopen compenseren èn idem voor onze inlichtingendiensten en idem voor de natres. Maar nee, niets van dit alles. Als binnenkort de wal het schip keert mogen we niet vergeten welke ‘leiders’ ons leger zorgvuldig hebben ontmanteld! Daarom jongeheer Rutte: boter bij de vis. Tot die tijd rest u alleen schaamte. Het is nog niet te laat, maar wacht u met bovengenoemde maatregelen dan rest u medeplichtigheid voor vele Nederlandse doden waarvoor op een zeker moment verantwoording zal moeten worden afgelegd. Stel uzelf de vraag waarom u uw huidige functie bekleed: voor eigen gewin of voor ons land en hasr bevolking
Het militaire kader zit te veel in een ivoren toren en is nog steeds bezig met de gedachte dat men met een uniform aan en technische hoogwaardige militaire middelen een oorlog kunt winnen. Tegenwoordig zitten we in een guerrillaoorlog, dat vergt niet alleen grote aanpassing van militair strategisch beleid maar vooral in de militaire middelen en aan- en uitvoering daarvan. Het is wel opschieten, voor het te laat is ! ’t Is reeds 5 voor 12 !