Wanneer is artikel 5 van het NAVO-handvest van toepassing?

Generaal Valery Gerasimov, de chef-staf van de Russische krijgsmacht, is de grote onbekende voor het publiek in het Westen. Je zou hem de moderne Raspoetin van President Poetin kunnen noemen. Zijn militaire doctrine is door de pers in Europa niet of nauwelijks gepubliceerd. Inmiddels heeft Poetin de Gerasimov-doctrine goedgekeurd en opgenomen in de herziene militaire doctrine die per 1 december 2014 van kracht is voor Rusland. Hierin worden de Verenigde Staten en Europa aangemerkt als ‘vijand nummer 1‘ van Rusland. Directe aanleiding daarvoor zijn de colour revolutions in Georgië en Oekraïne met als direct gevolg de vlucht van Janoekovytsj, de toenmalige democratisch verkozen president van Oekraïne. Deze laatste ontwikkeling heeft Rusland tot het inzicht gebracht dat deze ‘coups’ georkestreerd zijn door de Verenigde Staten en de Europese Unie.

De militaire interventie van het Westen in Irak, Libië en Syrië, waar Rusland een tegenstander van was en is, hebben Rusland ervan overtuigd dat de Verenigde Staten en de Europese Unie Rusland willen omringen met een ring van vijandige en instabiele naties. Het is een eeuwenoud trauma van Moeder Rusland, Poetin en zijn kring van vertrouwelingen zullen nooit toestaan dat dit verleden weer werkelijkheid wordt.
De Gerasimov-doctrine is reeds succesvol toegepast in de Krim en in het oostelijk deel van Oekraïne, terwijl de niet-militaire onderdelen van deze doctrine inmiddels worden toegepast in de Balkan, de Baltische staten en Polen; deze laatste landen zijn alle lid van de NATO.
De toepassing van deze doctrine werd na het begin van de crisis in Oekraïne door het Westen als een nieuw fenomeen onderkend: men sprak van ‘hybride oorlogsvoering’. Langzamerhand wordt echter duidelijk dat dit niet het geval is: de Russische strijdkrachten maken gebruik van hun jarenlange historische militaire ervaring, hoewel zij in het zaaien van onrust en het creëren van twijfel over hun feitelijke doelstellingen wel vernieuwend werken. De succesvolle toepassing van ‘information warfare’ is daar een voorbeeld van.
Doelen realiseren zonder oorlogshandeling
De Gerasimov-doctrine tracht Ruslands strategische doelen te realiseren zonder feitelijk tot oorlogshandelingen over te gaan, doelstelling is net onder de grens te blijven, waarop de NAVO in militaire zin zal moeten reageren door Artikel 5 van het Handvest van toepassing te verklaren.
En daar ligt nu het probleem voor alle 28 NAVO-landen: wanneer nu wel of niet in te grijpen?
De doctrine omvat namelijk een allesomvattende, strak geleide en gecoördineerde operatie op het diplomatieke en economische terrein, propaganda (information warfare), cyber, inzet van zgn. ‘separatisten’, daarna conventionele strijdkrachten, eerst verhuld als ‘groene mannetjes’, daarna openlijk, en dit alles onder de dreiging van inzet van nucleaire wapens.
In dit verband zij vermeld dat Poetin onlangs heeft bevestigd dat de Krim eveneens valt onder de ‘nucleaire paraplu‘ van Rusland. Met andere woorden: handen af van de Krim, dit is een geïntegreerd onderdeel van het Russische Rijk, hetgeen de facto al wordt erkend door het Westen – het is zonder slag of stoot binnengehaald.
Russiche Krijgsmacht gemoderniseerd
In militair opzicht worden de Russische strijdkrachten sinds de korte oorlog in Georgië in 2008 – die in eerst instantie zeer teleurstellend opereerden en hun zwakte openbaarden – ingrijpend gemoderniseerd en wel op het terrein van nucleaire bewapening en inzet daarvan, de opbouw, uitbreiding en inzet van special forces die op uiterst korte termijn inzetbaar moeten zijn, versterking van zware bewapening zoals de inzet van houwitsers en tanks, mobiliteit en flexibiliteit, inlichtingencapaciteit (C3I, Command, Control, Communications and Intelligence), robotica en air-space defence.
Een bijzonder aspect is de ontwikkeling van precision-guided munition (PGM; bommen, granaten, raketten) met een dermate grote vernietigende kracht dat de grens waarop tactische nucleaire wapens of deze PGM wordt ingezet, totaal vervaagt. De plaatsvervangend minister van Defensie van Rusland, Kokoshin, heeft deze PGM betiteld als ‘non-nucleair’ met eenzelfde vernietigende werking.
Snap Excercises
Tegelijkertijd worden de Russische strijdkrachten getraind in zgn. snap excercises: de inzet van minimaal 65.000 troepen over een afstand van 3.000 kilometer binnen een tijdspanne van 72 uur.
Hierdoor wordt de grens van oefening en daadwerkelijke inzet van de strijdkrachten tot oorlogshandelingen zeer verkort, waar de NAVO gezien haar beperkte mogelijkheid tot ‘response’ geen tijdige reactie op kan geven. Door de democratische besluitvorming van de 28 NAVO-landen en de geografische afstand staat de NAVO op achterstand, dit afgezien van haar zeer beperkte logistieke transportmiddelen.

Ter illustratie: de NATO Very Rapid Reaction Force die momenteel in Polen een dergelijke oefening doet, is slechts 2.000 man groot en dit heeft weken van voorbereiding gevergd.

Nog ontluisterender is het feit dat de politieke en militaire leiders van Rusland de hoogste prioriteit hebben gegeven aan een geïntegreerde en gecoördineerde samenwerking van de regering en de strijdkrachten ter ondersteuning van hun nationale defensie, zelfs in die zin, dat de generale staf als Coordinating Authority optreedt voor alle ministeries en departementen die betrokken zijn bij de nationale defensie. Het mandaat daarvoor ligt bij The National Center for Direction of the Defence of the Russian Federation (NCDD).
De NCCD is on full operational combat watch sinds 1 december 2014. Een autocratisch regime zoals dat van Poetin maakt het mogelijk het besluitvormingsproces te centraliseren, de media te controleren, tegenstanders te onderdrukken, en de bevolking in militair en economisch opzicht klaar te stomen voor een militarisering van haar samenleving. In feite wordt de Russische bevolking voorbereid op een oorlog.
Het voert te ver om voor dit artikel nog meer feiten aan te voeren om aan te tonen dat Europa zich gesteld ziet voor een situatie die militair gezien elk moment volledig uit de hand kan lopen.
Zoals hierboven gemeld: Rusland tracht haar strategische doelen – uitbreiding van haar invloedssfeer in Oost Europa – zonder inzet van zijn strijdkrachten te realiseren, althans op dit moment (!).
NAVO artikel 5
Het probleem voor de NAVO is wanneer Artikel 5 van het NAVO-Handvest van kracht te verklaren: na een cyber attack, waardoor de gehele infrastructuur van een land verlamd wordt? Na toepassing van information warfare, waardoor ‘de Russische onderdanen’ in de Baltische landen (m.a.w. de voormalige Sovjet-Republieken) in opstand komen, en om ‘bescherming’ vragen van Moeder Rusland? Na een space attack, waardoor alle communicatiemiddelen van een land worden vernietigd? Of na economic warfare, waardoor het bancaire betalingssysteem en daarmee de gehele economie van een land wordt ontregeld?
Of, als dan uiteindelijk, na eerst een verhulde actie met ‘groene mannetjes’ een openlijke militaire aanval plaatsvindt in conventionele vorm met tanks en kanonnen? Dan laten we het dreigement van inzet van nucleaire wapens maar even terzijde, voor ieder zinnig mens is dat ondenkbaar.
Pearl Harbour
Amerika kwam in oorlog na de aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941. Japan besloot uiteindelijk tot deze aanval nadat de maandenlange voortslepende onderhandelingen over olieleveranties aan Japan door Amerika gestrand waren. Economisch gezien werd Japan daardoor verlamd. Was dit een prille vorm van economic warfare? In ieder geval werd dit door Japan beschouwd als een act of war, waardoor Amerika betrokken werd in de Tweede Wereldoorlog, overigens een vurige wens van president Roosevelt die zijn bevolking zo eindelijk over de streep kreeg om ook deel te nemen aan de oorlog in Europa tegen Nazi-Duitsland.
Europa verkeert alweer in onzekere en onveilige tijden, The winds of war are blowing over Europe again. Europa, realiseert u zich wat er aan dreigingen op u afkomt en handel daarnaar.
Door:
Coalition For Defense
Ton Welter
 Bron: Research Paper NATO Defense College (NDC), Mr Dave Johnson, april 2015