Volgens de oude Grieken was het de taak van leiders om gemeenschappen te smeden, om te zorgen voor verbinding. Maar de leiding bij het ministerie van Defensie doet het tegenovergestelde. De leiding bij Defensie zorgt ervoor dat personeel de poort uitholt, dat er een steeds groter vertrouwenskloof komt tussen de top en de werkvloer, en dat er een steeds groter onbegrip ontstaat tussen burger- en militair personeel. En door het BUT-model (Oh, nee de nieuwe topstructuur Defensie) wordt het militaire leiderschap ook nog eens – tegen het advies van militair leiders in – vakkundig de nek omgedraaid.
Doen wat je belooft
Leiders doen wat ze beloven. Degene die leiding pogen te geven aan onze Krijgsmacht beloven het personeel op 1 te zetten, maar in de praktijk zijn ze vooral bezig om het personeel zo lang mogelijk zonder CAO te laten werken. En waarschijnlijk probeert de hoogste militaire leiding om achter de schermen dingen te regelen voor het personeel, maar die strategie lijkt niet te werken, gezien het immer groeiende aantal vacatures, en het uitblijven van fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden voor personeel van wie vooral veel wordt gevraagd.
De kwaliteit van leiders kun je aflezen aan het gedrag van hun volgers. Bijna een kwart van de volgers heeft er bij Defensie – gezien het aantal vacatures – de brui aan gegeven. Het enige lijstje waar het personeel op 1 staat is het uitstroomlijstje. En maar een enkele commandant spreekt zich uit in het openbaar over het oplossen van het personeelsprobleem en over wat er moet gebeuren met de arbeidsvoorwaarden. De militairen horen admiraal Kramer geregeld, Verbeek soms intern, maar de rest van de top blijft angstvallig stil. En ook de lagere commandanten, de een- en tweesters-generaals, de schouten bij nacht, de commodores en commandeurs, blijven naar verluidt ook intern stil. De vraag is dan of ze niks willen, durven, of mogen zeggen?
Generaals en admiraals moeten de leiders zijn
Maar juist die generaals en admiraals zouden de leiders moeten zijn. De leiders die zorgen voor verbinding. De leiders die een eenheid smeden. Maar ook zij lijken de oren te laten hangen naar de mensen aan de top die veel beloven, maar weinig doen. Want leiders hadden allang gestopt met het wegjagen van personeel, gestopt met het zaaien van tweespalt in de organisatie. Echte leiders hadden allang ingezien dat het personeel hun mooie praatjes niet langer slikt voor zoete koek. En als de politici aan het hoofd van Defensie leiderschap hadden betracht, dan was er wel meer financiële ruimte geregeld bij Financiën. Want het geld klotst tegen de plinten op volgens onze premier. En de salarissen moeten ook omhoog volgens onze regeringsleider. Woorden die navolging verdienen, zou je zeggen.
Maar niets van dat alles. Alhoewel je de mensen die aan de leiding staan van Defensie na moet geven dat ze door gaan waar leiders zouden stoppen en ze hun volgers, het loyale personeel, aan het lijntje houden. En dat personeel – met die bijzondere positie -, vraagt zich af waarvoor ze het nog doen. Ja, het werk is mooi. Ja, de kameraadschap is goed. Ja met de directe collega’s is het prima werken. Ja, de oefeningen zijn ook mooi om te doen. Ja, je kunt echt betekenis hebben voor anderen. En het personeel weet: je kiest niet voor de Krijgsmacht voor het geld, maar je kiest ervoor omdat militair zijn ook vaak voelt als een soort roeping.
De belofte: Personeel op 1
Maar geld is niet alleen nodig om de rekeningen te betalen. Geld, of beter gezegd arbeidsvoorwaarden, zijn ook een vorm van waardering. Daarbij staat specifiek het huidige arbeidsvoorwaardenoverleg symbool voor de belofte die is gedaan door de mensen aan de top: Personeel op 1.
Want leiders zeggen wat ze doen, en leiders doen wat ze zeggen. Leiders die hun mensen bescherming bieden worden gevolgd, zo wisten de oude Grieken al. Bij mensen die een onveilige situatie creëren, lopen volgers weg.
Het leiderschap bij Defensie moet opstaan. Opstaan voordat de organisatie echt zonder mensen zit. Opstaan voordat onze Krijgsmacht vol mooie spullen, maar zonder militairen zit.
Door: Eduard van Brakel
Zelden zo’n goede analyse gelezen van wat er mis is met de defensie organisatie.
Ik hoop dat dit ook in de top van de organisatie gelezen wordt en dat de ECHTE LEIDERS wakker worden en opstaan en voor hun, altijd loyale, personeel opkomen !
Zolang defensie als carriere instituut kan worden (mis) gebruikt zullen veel leiders niets zeggen. Ook de vele niet militair geschoolde ” leiders” op cruciale functies is niet goed!
een echte Minister van Defensie is een eerste vereiste!
Bij voorkeur een man!
Waarom een man?
Er zijn al vele mannen minister van defensie geweest…
Recent waren dat Hans Hillen, Eimert van Middelkoop, Henk Kamp, Benk Korthals, Frank de Grave, Joris Voorhoeve, Relus ter Beek.
Ik kan nu niet één benoemen die echt iets deed voor defensie.
In mijn optiek heeft een minister (van welk ministerie dan ook) weinig te vertellen (net als een staatsecretaris), men wordt geadviseerd door de top-ambtenaren.
De top-ambtenaren bepalen het beleid en hebben de eigenlijke macht.
Indien de top-ambtenaren iets tegen de minister (of staatsecretaris) heeft dan wordt deze niet volledig geïnformeerd en de minister (of staatssecretaris) verdwijnt. Niet de top-ambtenaren.
Daar moet eens een bezem door.
Klare taal Eduard. Laten zij ook nog even mijn blog “Leiderschap of karaktermoord” lezen dat eerder is gepubliceerd op het Defensieplatform.
Ik denk dat benoeming van onze legerleiding teveel politieke benoemingen zijn. Hierdoor zijn de managers geneigd de politiek te pleasen, en niet objectief naar hun personeel zijn. De laatste 15 jaar is het personeel voortdurend door de legerleiding voorgelicht alsof de vakbonden dwars zijn en de bezuinigde politiek voor een sterkere krijgsmacht zorgen.
Helaas een juiste analyse.
Het houdt niet op…..niet vanzelf!
Goed stuk Eduard. Wat ik wil toevoegen is dat slaafs uitvoeren van slecht beleid ook wel past bij het leiderschap bij Defensie. Waar is de minister /CDS / IGK die niet klakkeloos uitvoering geeft aan slecht beleid maar die op basis van eigen waarneming uit persoonlijke gesprekken, een eigen mening vormt? Voorbeeld: de ongefundeerde heksenjacht op leden van motorclub Veterans MC. Geen strafblad, meervoudig gedecoreerd voor diverse missies, jaren trouwe dienst en een onberispelijk functioneren. En toch worden ze getreiterd, gedwarsboomd en wordt een VGB (verklaring Geen Bezwaar) niet afgegeven, wat gelijk staat aan ontslag. Het is echt een enorm boze droom waar Defensie snel uit moet ontwaken! Toon leiderschap, ga de dialoog aan met deze mannen en voer een beleid wat past bij de onderscheidingen die hen zijn opgespeld. Zelfs tot de dapperheids onderscheiding aan toe! Laat ze in hun vrije tijd motorrijden met de kleding en de groep waar ze zich thuisvoelen. En nee, VMC is geen criminele organisatie en is niet door de rechter verboden! Leiderschap wordt in dit dosier echt beroerd uitgevoerd en gaat een richting op die nergens op slaat.