Vandaag vieren we onze vrijheid. Gisteren herdachten we onze doden. We herdachten de Nederlandse mannen en vrouwen die door oorlogsgeweld om het leven kwamen in de Tweede Wereldoorlog, en op de missies daarna. Vandaag denken we aan de bevrijding, toen Canadezen, Britten, Amerikanen, Fransen en ook Nederlanders ons land bevrijdden na vijf jaar Duitse overheersing. De bevrijding die met het bloed van jonge mannen is betaald.
De bevrijding kwam na vijf jaar ellende. De bevrijding kon komen, omdat de geallieerden een coalitie wisten te vormen om Nazi-Duitsland te verslaan. Onnoemlijke investeringen in de oorlogsindustrie waren daarvoor nodig. Ongelooflijk veel levens werden opgeofferd om Europa te bevrijden van de tirannie. Ongelooflijke moed en doorzettingsvermogen van jonge militairen uit andere landen, en Nederlanders die veelal vanuit Engeland de strijd voerden, waren de basis voor onze vrijheid. Duizenden graven herinneren ons hieraan.
De Tweede Wereldoorlog begon voor Nederland in de bange meidagen van 1940. Nederlandse militairen vochten dapper een ongelijke strijd. Niet goed getraind, niet goed bewapend, met verouderde middelen en te weinig munitie gingen onze militairen toch de strijd aan. Onze luchtmacht en luchtafweer wist een groot deel van de Duitse luchtmacht uit te schakelen. Op de Grebbeberg werd een dagenlange strijd gevoerd. Mariniers in Rotterdam verdienden de bijnaam ‘de zwarte duivels’ door hun verbeten strijd. De Marine probeerde steun te verlenen waar het kon. En Nederland hield 5 dagen stand, waar Hitler dacht in een dag te kunnen winnen. Daarop volgde het terreurbombardement op Rotterdam. Nederland gaf zich over.
Onze militairen vochten dapper in die meidagen, ondanks dat er dik 20 jaar was bezuinigd op Defensie. Onze militairen voerden strijd, terwijl ze geen middelen hadden om strijd te voeren. Ze hadden alleen hun moed en vastberadenheid.
Er is niets veranderd.
Nederland geeft nu nog minder uit aan Defensie dan in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog. Er is ruim 20 jaar keihard bezuinigd. Militairen boeten in op training, op materieel, op munitie. Militairen hebben alleen hun moed, vindingrijkheid en vastberadenheid. Net als toen. Nederland denkt erover om te gaan investeren in de Krijgsmacht, want het si wel heel onrustig in de wereld. Net als toen. Maar komen die investeringen op tijd, of zijn we te laat? Net als toen?
Nederland doet met een brigade mee aan een grote oefening om de grote Russische beer schrik aan te jagen. Dat schrik aanjagen is gelukt. Alleen was het niet de grote Russische beer die schrok, het was de Nederlandse legerleiding die zich een hoedje schrok. Logistiek is het niet behappen zo’n grote oefening. Het lukt niet om met de middelen die we nu hebben 1 brigade een paar weken lang in een realistische oefening te laten functioneren. Het oefentempo moest omlaag.
En we hebben dus drie gevechtsbrigades. Op papier tenminste.
In de praktijk kan Nederland dus niet 1 brigade aan de praat houden. Laat staan 3. Laat staan als de Mariniers nog ingezet moeten worden. En de Luchtmacht erbij. En de Marine. Het kan simpelweg niet. 1 Brigade kan dus niet realistisch oefenen, en tegelijk hebben alle andere eenheden tekorten aan materieel. Dat is heel erg.
Deze oefening duurde een paar weken, dan ben ik blij dat we niet met de apaches oefenden. Betrouwbare bronnen melden namelijk dat wanneer we alle Apache gevechtshelikopters tegelijk in de lucht brengen, ze in 20 minuten door hun munitie heen zijn. Door alle munitie dus. Gelukkig duurt het in het echt wat langer voordat ze door de munitie heen zijn. Want het is een utopie om te denken dat onze apaches allemaal tegelijk kunnen vliegen. Daarvoor is te veel achterstalligheid onderheid, en gebrek aan middelen. Dus misschien is het in de praktijk wel 30 minuten… Tel de zegeningen.
We vieren onze vrijheid. We herdachten onze doden. Vrijheid is niet vanzelfsprekend. Maar dat lijkt niet tot de politiek door te dringen. Onze Krijgsmacht staat er misschien nog wel slechter voor dan in 1940. Te weinig getraind, te weinig middelen, verouderde middelen, gebrek aan munitie. Alleen de moed en vastberadenheid van onze militairen is aanwezig.
Vrijheid is niet vanzelfsprekend. Echt niet.
Eduard van Brakel
Hoofdredacteur en oprichter Defensie-Platform
Totaal eens. Ondanks alle “dikke woorden” die worden gesproken door onze volprezen politici, blijft het bij “praten, praten” voor meer geld voor Defensie. Wij hebben een hele kale WA-polis, zonder enige dekking! Dat is wat de vrijheid in Nederland MAG kosten. “Ons ben zuunig” geldt niet alleen voor de Zeeuwen! Het ergste vind ik nog wel dat er totaal NIKS geleerd is van het verleden! Alles is voor een appel en een ei verkocht, onze patrouillevliegtuigen (na een update), onze tanks, onze schepen. Den Haag, ik dacht dat we na MH-17 wel wakker waren geworden, maar nee hoor, slaap maar lekker, Nederland. Net als voor mei 1940, alleen andere politici!
We hebben eigen industrie, die veel kan maken. Fokker, Damen Shipyards, Daf, VDL, Van Halteren, Thales en Ten Cate. We hebben alleen geen eigen munitie-industrie meer, alles moet in het buitenland worden gekocht! Derhalve kan wellicht Hembrug weer wat betekenen? Denk in het kader van mogelijkheden, i.p.v. moeilijkheden! Aan u de zet, Den Haag!
Hembrug is eerst geprivatiseerd door onze overheid en opgesplits o.a. Eurometaal en later overgenomen door Rheinmetall en alles is verkast naar Duitsland, de locatie in Amsterdam is nu een museum…
Ook de Kruitfabrikant Muiden Chemie onderdeel van Eurometaal heeft men van de hand gedaan en gewoon om zeep geholpen, onze overheid kocht massaal munitie in het buitenland en zorgde niet voor compensatieorders voor de eigen munitie industrie!
Onze overheid heeft onze eigen verdediging oftewel het zelf kunnen produceren van handvuurwapens munitie en lichte artillerie compleet afhankelijk gemaakt van het buitenland en alle kennis die hier was in NL verloren laten gaan net zoals een deel van de kennis voor het bouwen van b.v. subs…