Mooi geschreven Niels en well found!
Ik doel hier op zijn blog Peanuts, een open brief aan Jeanine Hennis zoals Niels Roelen die vandaag publiceert. Voor een goed begrip van onderstaande reactie is het een must die eerst te lezen.
Niels is een waardig collega en schrijver met twee hitsellers: Soldaat in Uruzgan (2009) en Leven na Uruzgan (2013). Zijn boeken en blogs lees ik graag en schat ik altijd op waarde, vandaar deze feedback.
De uitdrukking met die pinda’s en apen in Niels’ blog van vandaag geeft aan dat een werkgever (graag?) zou willen besparen op de salarissen van het personeel. Bijgevolg zou er enkel incompetent personeel voor hen werken. Althans dat zegt de verklaring van die Engelse uitdrukking.
Aan het begin van de keten bepaalt de vox populi de hoogte van het loon dat aan militairen wordt betaald. Dat die stem uiteindelijk wordt vertegenwoordigd door de dames en heren die door ons op het Haagse pluche zijn verkozen, mag duidelijk zijn. Dat de afgeleide van het parlement ons kabinet is én dat Onze Minister hierin zitting heeft, wordt als bekend verondersteld.
Gezien de relatieve impopulariteit van Defensie sinds het einde van de Koude Oorlog is het, in dit licht, niet surrealistisch dat de werknemers van dit ministerie nu vele procenten achterlopen op de salariële feiten in de burgermaatschappij.
De stem des volks blijkt essentieel voor het liefhebben van de krijgsmacht. Nu geldt dit voor alle zichzelf respecterende departementen, maar zeker voor een die ten onrechte het sluitstuk van vele begrotingen is geweest en altijd maar het reservewiel aan de wagen van de elkaar opvolgende kabinetten. Decennia achtereen hebben wij het prima gevonden dat ons vredesdividend werd opgesoupeerd.
Het heeft er alle schijn van dat Defensie anno 2015 weer in trek is. Het is zelfs niet langer not done om als politicus te roepen dat de krijgsmacht er geld bij móet krijgen. Liefst veel geld!
Anderhalf miljard euro – zoals achtendertig prominenten op 23 april jl. in hun manifest promootten ten overstaan van Onze Minister en haar collega Bert Koenders van Buitenlandse Zaken – is een opmaat naar de 1,6 procent van de begroting die de Europese NAVO-landen gemiddeld aan Defensie uitgeven.
Dat Defensie intussen weer het lievelingetje van velen is, is helaas niet de verdienste van al die keihard werkende militairen, niet van de Defensieorganisatie en zelfs niet van Onze Minister. Hoe graag ik dit ook zou willen.
De huidige herwaardering is eerder het gevolg van een ook voor het westen op z’n kop gegooid wereldbeeld, onder andere dankzij het abjecte Groot-Russische gedachtegoed van Poetin, de bedreiging van Islamitische Staat en alle mogelijke Arabo-islamitische onrust en onlusten, met Assad als een van de grootste schurken in de top tien.
Nee… alle lof voor het volk dat, in ieder geval op dit punt, allesbehalve dom en incompetent is gebleken. Sluipenderwijs zijn we met z’n allen tot de briljante conclusie gekomen dat er in deze wereld héél véél redenen zijn om werkelijk ongerust te zijn.
En wat het salaris van al die keihard werkende Defensiemedewerkers betreft: als het ons volk écht menens is, zal ook dát op den duur beter worden. Want militairen zijn monkeys noch donkeys.
Martijn Cornelissen
Dank voor de complimenten