Zonder Amerika kunnen wij onze eigen burgers niet uit Afghanistan halen. Zonder Amerika laten we de Afghanen die voor ons hebben gewerkt tijdens onze inzet in dat land in de steek. Zonder Amerika kunnen we eigenlijk niks.
Zeven jaar
Zeven jaar bestaat het Defensie Platform vandaag. Zeven jaar geleden begon ik met het schrijven van artikelen die moeten bijdragen aan een sterke Krijgsmacht, die goed gefinancierd is, goed uitgerust en waarin het personeel goed opgeleid en getraind, met goede arbeidsvoorwaarden hun gevaarlijke werk zo veilig mogelijk kan doen. Inmiddels schrijven meer mensen voor deze website. Allemaal mensen die dat vrijwillig doen, en in hun vrije tijd zich sterk maken voor en druk maken over onze Defensie.
Dit artikel is het 663e artikel dat wordt gepubliceerd. Er staan mooie artikelen over mooie Defensieonderdelen hier online, interviews met mensen die van belang zijn voor de Krijgsmacht, interviews met oud-militairen die altijd trots blijven op hun Krijgsmacht en hun onderdeel, en er staan veel kritische artikelen over het gevoerde beleid ten aanzien van Defensie, en het gevoerde beleid binnen Defensie.
Maar nog steeds…
Maar de belangrijkste zaken zijn in die zeven jaar onveranderd gebleven:
- De Krijgsmacht kan niet aan de grondwettelijke taken voldoen
- Personeel heeft nog geen goede, moderne, arbeidsvoorwaarden
- We zijn geen stap dichter bij het NAVO-gemiddelde qua financiering gekomen, laat staan dat we aan de 2% voldoen.
Het enige verschil is dat we inmiddels een CDS hebben die zich wel uitspreekt over de problemen van de Krijgsmacht. Maar hij kan die problemen niet oplossen zonder hulp van de politiek. En niet zonder een sterke minister. En hij zit met drie burgers om tafel bij het leiding geven aan een departement wat gaat over oorlog voeren. De militaire stem klinkt steeds zwakker bij Defensie.
Het is hartverscheurend en schandalig
Politici buitelen op de social media over elkaar heen met stevige uitspraken als: waar zijn onze militairen? Of: We moeten ons schamen. Of: ‘Het is hartverscheurend dat we er niet kunnen zijn’.
Het is volgens onze minister van Buitenlandse Zaken hartverscheurend dat we mensen in de steek laten die met ons gevochten en gestreden hebben. Dat is niet alleen hartverscheurend, maar het is zelfs schandalig. En er is meer dat misschien niet schandalig, maar wel erg treurig was de laatste tijd. De voorbereiding op mogelijke calamiteiten bij het vertrek van de westerse troepen was dramatisch (En de Fransen kregen kritiek van onze bewindspersonen omdat zij het wel voorbereid hadden). Verantwoordelijk ministers zitten bij de film (‘De slag om de Schelde maakt duidelijk dat vrijheid niet vanzelfsprekend is’) of doen een etentje als Kaboel valt, terwijl er al maanden wordt opgeroepen om tolken en anderen te evacueren. Daarna wordt er ruzie gemaakt over welk ministerie het voortouw moet nemen. Dan gaat er een vliegtuig dat moet evacueren stuk, omdat oude en verouderde vliegtuigen nu eenmaal stuk gaan. Kortom, het kon allemaal wel wat beter. En dat ligt niet aan de mensen, militairen die zich met hart en ziel en gevaar voor eigen leven hebben ingezet in Afghanistan, die daar mensen hebben weggehaald, die hebben gevlogen en geholpen. Diep respect voor hen. Net als voor de militairen die op weg zijn naar Haïti om daar te helpen. Militairen staan er als het moet. Keer op keer op keer op keer. Ze leveren. Altijd. Dat in tegenstelling tot de falende politici.
Naïef Nederland
Maar we kunnen het niet zonder Amerika. En we worden opgeschrikt als blijkt dat niet de hele wereld de idealen van een inclusieve samenleving zonder geweld met aandacht voor de klimaatproblemen draagt. We weten niet goed wat te doen als er binnen de geopolitiek spierballentaal wordt gebruikt, en de spierballen waar nodig worden ingezet.
Nederland is jarenlang naïef geweest op het gebied van veiligheid en Defensie. Nederland loopt met oogkleppen en door roze wolkjes door de wereld. Politici braken lachend de Krijgsmacht af. En roepen nu om het hardst om onze militairen. Dat is misschien wel de beste samenvatting van het wanbeleid dat is gevoerd: eerst afbreken en dan huilen dat het er niet meer is. En vervolgens roepen dat er keihard geëvalueerd moet worden. Net een als een peuter die een toren bouwt, hem omgooit, en dan huilt dat er geen toren meer staat. Maar de peuter stopt dan met huilen, en bouwt de toren weer op. En aan die daadkracht heeft het volledig ontbroken bij politici die verantwoordelijk zijn voor Defensie: De blokken bleven op de grond liggen, en belangrijke bouwstenen werden zelfs verkocht. En dan gaan we nu evalueren?
Dat hoeft niet. Of in ieder geval over 1 ding niet, want dat is zonder evaluatie ook wel duidelijk: Er moet geïnvesteerd worden in onze veiligheid. Veel geïnvesteerd. In de Krijgsmacht. In het postennetwerk van Buitenlandse Zaken. In middelen om onze burgers en bondgenoten waar ook ter wereld te helpen. En in middelen om oorlog te voeren. Want zonder Amerika moeten we het ook kunnen. We moeten verantwoordelijk zijn voor onze eigen veiligheid. We moeten onze mensen altijd kunnen helpen. We moeten beseffen dat we alleen als volwaardige bondgenoot worden gezien als we zelf volwaardig bij kunnen dragen op alle fronten. Een investering in onze krijgsmacht, is niet alleen een investering in onze veiligheid, maar is ook een investering in het bondgenootschap.
Doen wat is beloofd
Over zeven jaar, maar het liefst al over 3 jaar. moet ik het lijstje van drie uit de eerdere alinea weer kunnen tikken, maar dan anders:
- De Krijgsmacht kan aan de grondwettelijke taken voldoen
- De militairen hebben goede moderne arbeidsvoorwaarden
- We voldoen aan de 2% financiering volgens de NAVO-norm.
Maar politici moeten dan gaan doen wat ze beloven. De Militaire top moet dan de rug recht houden en politici niet altijd naar de mond praten. Loyaliteit is ook nee zeggen. Maar loyaliteit is vooral zorgen dat je anderen niet in de steek laat, omdat je wel de middelen en mogelijkheden hebt om op te kunnen treden. En de generaals en admiraals aan de top moeten daarvoor zorgen. Samen met een minister en een staatssecretaris die wel dingen voor elkaar krijgen.
Wij gaan op naar de volgende zeven jaar met het Defensie Platform. Op naar die Krijgsmacht die goed gefinancierd is. Goed uitgerust. Aan de grondwettelijke taken kan voldoen. En waarin het personeel goed getraind, goed uitgerust, en moet goede arbeidsvoorwaarden hun gevaarlijke werk zo veilig mogelijk kan doen.
Door: Eduard van Brakel
Eduard van Brakel is oprichter van het Defensie Platform.
Foto’s bij artikel: Defensie.nl
Ik ben benieuwd wat Den Haag van de vergelijking met de politiek en de peuter vind. Goed verwoord!
Ondanks wat extra gelden afgelopen jaren en kleine verbeteringen is er bijna tot niks veranderd en blijven de problemen structureel aanwezig en stapelen zichzelf maar op:
Vervangingsproject Walrusklasse durft men geen knopen doorhakken en wordt maar uitgesteld.
Men investeert in LCF nieuwe radars en kanons maar ondertussen moet M-fregat en LPD aan de kade door onderhoud en personeelsgebrek.
Nieuwe CSS geen wapensystemen door te laag budget.
Gezamenlijk vervanginsproject M-fregatten waar Belgen kiezen voor een uitgeklede versie ten koste van het totale ontwerp o.a. minder VLS en ingekort ontwerp.
Debacle rondom vestigingsplaats Mariniers wat alleen maar geld heeft gekost.
Ondanks nieuwe grondgebonden SMART-L radar voor defensie systemen nog steeds niet volledig actief en inzetbaar.
F-35 toestel geweldige mogelijkheden maar door te weinig aantallen en complexiteit bij het minste of geringste niet inzetbaar, VS kiezen voor nieuwe F-15EX als welkome aanvulling, zou NL niet beter kunnen kiezen voor een (beperkt) aantal nieuwe F-16 Block 70/72 als aanvulling.
Geen eigen tanks meer door verkoop maar 18 stuks leasen wat alleen maar geld heeft gekost.
Ondanks beperkte investeringen personeelsgebrek/vacatures opgelopen richting 10.000 wat een enorme wissel trekt op inzetbaarheid en aanwezig personeel.
Ondanks beloften en afspraken nog steeds geen Europees/Navo gemiddelde wat betreft budget.
Politici en bestuurders maken steeds afspraken met directe bondgenoten en buurlanden Duitsland en België voor intensieve samenwerking maar wat stelt dit in de praktijk voor als deze landen het in verhouding nog minder investeren en het wat betreft inzetbaarheid nog slechter doen als Nederland zelf? Haalt dit het gemiddelde niet naar beneden als beperkte middelen ook nog eens gedeeld moeten worden met partners die nog minder presteren?
Etc
Dit zijn maar enkele voorbeelden uit een zeer lange lijst! En als komende nieuwe kabinetsperiode CU gaat verdwijnen en GroenLinks en PvdA samen met D666 (moestuintjes en zonnepanelen tijdens uitzending) gaan deelnemen zal er alleen maar minder worden geïnvesteerd dus dramatisch voor het Nederlands veiligheidsbeleid.
Met alle respect voor iedereen die in de militaire krijgsmacht zit /zat/komt.
Maar denk soms dat sinds 40/45 de
Militaire krijgsmacht van Nederland geëvalueerd is van een doodgewone trap fiets naar een elektrische fiets . Het ligt idd niet aan de militairen .onze zogenaamde leiders lachen en klappen alles weg. Dat zien we bij defensie bij de politie bij zorgverleners bij arbeiders alles wordt weg bezuinigd . Niet gek dat mensen weg gaan/ lopen voor beter arbeidsvoorwaarden. Als heren nou eens in Denhaag door pakken en hun riante wacht geld / en pensioenen aanpassen wat ook geld voor de gewone hard werkende arbeider dan realiseren ze zich misschien iets beter dat ze in een ivoren toren leven .
in de jaren 40/45 de tweede wereld oorlog waren we ook zo verbaasd dat de Duitsers ons over liepen met gemak.dat nooit meer zeiden na de oorlog 🙈🙈
We zijn nu alweer op de zelfde weg beland .
Voor het eerst wil ik eens een reactie geven. Aanleiding vind ik de afgang in Afgangistan. Wat een brevet van onvermogen door de politiek. Defensie medewerkers die uitgezonden worden proberen er nog iets van te maken, maar wat was het een zielig gedoe. Verbaasd me eigenlijk niet, want zo lang als ik me kan herinneren is de afbraak al in gang gezet. Ik ben van 71-2, ben 5 jaar KVV’er geweest, waarvan 3 1/2 jaar in Duitsland. Heb dus eigenlijk nog een redelijk leger gezien (ondanks de VVDM). Ik zou nu mijn kleinzoons niet meer aan willen raden om in dienst te gaan (of het moet een reden zijn om aan een woning te komen.) Er heerst in politiek Nederland al lang de mentaliteit van het gebroken geweertje. Ik vraag me ook nog af waar al dat geld heen gegaan is dat er bezuinigd is/word. We hebben een leger dat niet veel meer voorstelt, niet genoeg financiën krijgt, waar blijft dat geld?
Wat mij verbaast is dat na al die jaren van afbraak, niet alleen bij defensie, maar ook bij de politie, de zorg en onderwijs, de overgrote meerderheid in dit land toch weer op de VVD heeft gestemd.
Vervolgens maken ze er met het kiezen van een nieuwe regering een gigantische klucht van en dhr Rutte maar blijven lachen.
Helaas zijn de linkse partijen m.b.t. defensie net zo erg, zo niet erger.
De focus is steeds op de politiek en onze militaire leiders, maar het probleem is eigenlijk dat ‘wij’, ‘wij’ in Nederland, ‘wij’ met ons allen, ‘wij’ als in de hele Nederlandse samenleving, Defensie maar lastig vinden. Op de man afgevraagd en na wat denken, vindt iedereen dat we een Defensie moeten hebben, maar zo gauw als er gesproken wordt over wat dat dan mag en moet kosten, haken heel veel al heel snel af. De politiek en politici maar ook defensie en militairen zijn een afspiegeling van de samenleving. Wij als samenleving zijn in essentie nog steeds (macro) anti-militair en daar komt op korte termijn ook geen verandering in. Zeker niet nu we in de samenleving andere veel grotere en direct voelbare problemen hebben. Ik hoef denk ik het lijstje niet op te noemen. En die problemen raken de Nederlander vele malen meer dan de problematiek rondom Defensie. Erger nog de problemen in Defensie raken niemand m.u.v. de militairen. En met 60.000 of zo, en hier en daar wat aanhang, is dat natuurlijk verwaarloosbaar. Defensie is een zodanige kleine niche in de maatschappelijke en politieke dynamiek (geworden?), dat het nooit de gewenste ‘leverage’ zal krijgen die het eigenlijk toekomt. Daarnaast is het naïef om te denken dat het grote personeelstekort alleen maar een financiële en organisatorische kwestie is. De grootste oorzaak is mijn inziens dat het veel (jonge) mensen in onze huidige individualistische, egoïstische, verwende, social media gedreven, en vaak door een alternatieve realiteit beïnvloede samenleving, gewoon niet meer aanspreekt.
Ik heb deze visie al vaker verkondigd en ondanks dat ik het doorzettingsvermogen van Defensie Platform en al haar schrijvers waardeer, denk ik dat het uiteindelijk allemaal niets uitmaakt. Als de politiek en politici de boodschap nu nog niet begrepen hebben zullen ze dat ook nooit doen, en is het wachten op een extern moment waardoor iedereen wakker geschud wordt en begrijpt dat ondanks het feit dat er al een tijdje geen brand is geweest, je daardoor de brandweer niet had mogen afschaffen. Vroeger of later zal er die uitslaande brand zijn (in welke vorm dan ook….) en dan ben je te laat als je dan nog brandweerlui moet vinden en opleiden, slangen hebt die niet op de pompen passen, brandweerauto’s hebt die niet kunnen rijden vanwege gebrek aan reserve onderdelen of omdat we geen getrainde monteurs hebben, etc, etc, etc, dan brandt wat er dan ook maar brandt, tot de grond toe af en gaan we achteraf weer zeggen, ‘dat mag nooit weer gebeuren’. En dan is het cirkeltje rond. De NEO in Afghanistan is een eerste indicatie. Ik hoop het niet natuurlijk maar ben bang dat er nog vele brandjes en branden zullen volgen.
laten die grotte koppen die het allemaal zo beter weten in de regering zelf het veld in gaan dan schijten ze 7 kleuren stront in hun box. wake up regering ga zelf eens naar een oorlogs gebied met je ballen . dan pas zie je met eigen ogen waar iezereen die gediend heeft mee kampt ( respect voor die soldaat die uitgezonden is of was )
nu moeten onze regerings leiders zelf eens door moeten maken wat elke uitgezonden soldaat of wat voor rang hij/zij heeft ✌✌✌