Noodopvang vluchtelingen kerntaak

Wanneer was het? Per 1 juli 2015 stopte Defensie met haar Search and Rescue (SAR)-taken. Reden? Defensie stopte omdat het een zware belasting was voor de schaarse helikoptercapaciteit, terwijl het geen kerntaak is.
Wat die kerntaken dan wel zijn, is duidelijk omschreven in de drie-eenheid taakstellingen.
De eerste opdracht is dat onze krijgsmacht ons land en de landen waarmee wij bevriend zijn dient te beschermen. De tweede dat de krijgsmacht zaken moet beschermen die belangrijk zijn voor ons land, zoals het assisteren van de politie bij de veiligheid op straat of het verlenen van bijstand bij rampen, zoals bosbranden en overstromingen. En opdracht nummer drie houdt in dat onze krijgsmacht moet helpen bij het zorgen voor veiligheid en vrede in de wereld en bij het beschermen van de mensenrechten.
Met het afstoten van de SAR-taken zou je denken dat de opdrachtverstrekking aan onze krijgsmacht een stuk eenduidiger is geworden. (Overigens is er rond de nu civiel aanbestede SAR een hoop heisa. Blijkbaar was die niet-kerntaak van onze krijgsmacht zo gek nog niet.)
Lijkt, want soms is niets wat het schijnt wanneer de BV Nederland opdrachten aan onze krijgsmacht toebedeeld. De kerntaken staan echter als een huis.
Sinds enige tijd wordt Europa letterlijk overstroomd door vluchtelingen uit landen waar de mensenrechten niet eens zwart op wit zijn gewaarborgd en vrede en veiligheid louter utopische begrippen zijn.
Die vluchtelingenstroom zal – zo hoorde ik afgelopen week generaal-majoor b.d. Kees Homan van Clingendael zeggen – de komende jaren zeker niet opdrogen. De bron van het op stoom komen van stromen vluchtelingen, zijn immers de instabiliteit en oorlogen in het Midden-Oosten en de Maghreb.
Pak die oorzaken niet aan en de gevolgen knabbelen en sudderen door tot aan de poorten van Europa en zelfs letterlijk tot in onze achtertuin.
 
Een schoolvoorbeeld – maar niet het enige – waarin het westen totaal niet of slechts mondjesmaat durft in te grijpen, is de war by proxy in Syrië.
De vraag lijkt legitiem of überhaupt kán worden ingegrepen, omdat de wereldgemeenschap meer verdeeld lijkt dan ooit. In ieder geval meer verdeeld, zo lijkt het, dan tijdens de Koude Oorlog.
Die vluchtelingenstromen zijn dus niet verbazingwekkend.
Ook is het niet zo onverklaarbaar dat de krijgsmacht een rol krijgt toebedeeld in de opvang van op drift geraakte medemensen. Massaal voortgestuwd door regionale twisten, instabiliteit en mensenrechtenschendingen.
Bij het beschermen van mensenrechten en het realiseren van noodopvang heeft onze krijgsmacht er in eigen land een taak van formaat bij gekregen, zoals as we speak wordt gerealiseerd op de Generaal-majoor de Ruyter van Steveninckkazerne (foto) in Oirschot.
Het is niet voor niets dat onze krijgsmacht dit doet: ze kán het omdat haar personeel altijd zal doorgaan waar anderen stoppen. En feitelijk is het, zoals geschetst, een kerntaak. In ieder geval ten gunste van onze volksvertegenwoordiging in het Haagse.
Het zou fijn én zeer gewenst zijn als die politici morgen eens ruimhartig over de brug komen en de krijgsmacht herwaarderen als onmisbaar voor het functioneren van onze maatschappij. Dat blijkt immers ook nu weer.
 

Martijn Cornelissen