Nederland, sta op: aan het werk voor de toekomst!

Plannen zijn er genoeg, investeringsprogramma’s ook. Het ontbreekt aan de politieke wil van de regeringen Rutte I, II & III om ze door te zetten en uit te voeren. Het smoesje gaat nu rond ‘niet te veel geld te geven’ want dat kunnen we niet ‘ absorberen’. Een gotspe! De expertise, de staven, die de minimale verhoging van het budget zo professioneel – en spoedig mogelijk – moeten besteden, zijn wegbezuinigd. Daar moet dus heel hard en snel aan gewerkt worden, i.p.v. smoesjes op te voeren. Er zijn ruim 6.000 vacatures bij de Krijgsmacht!

Maar de regering en het parlement kunnen de noodzaak voor een krachtige Krijgsmacht slechts met grote moeite door de strot krijgen.

Het is te treurig voor woorden

Lamlendigheid, uitstel, opschuiven, eeuwig discussiëren, klankborden, hoorzittingen, alweer een nieuwe defensienota, terwijl de Krijgsmacht die Plannen al lang heeft klaar liggen, het is te treurig voor woorden. Een land als België neemt het voortouw en voert zijn investeringsplannen uit, niet langer wachtend op Nederland conform the Letter of Intent ondertekend door onze voormalige Minister van Defensie nu ruim 1,5 jaar geleden.
‘Den Haag’ laat de realiteit van de huidige situatie in Europa maar niet tot zich doordringen en steekt de kop liever in het zand, want geld uitgegeven aan Defensie is ‘a waste’. Liever besteden aan andere zaken die het stemvee gelukkig maakt , levend en slapend, in een schijn realiteit, in hun eigen gelukzalige bubbel.

De reprimande aan Nederland door de S.G. van de NATO, Jens Stoltenberg, gaat het ene oor in, het andere uit. 

We zijn immers soeverein, en maken zelf wel uit wat nodig is !
Aan een Visionair Strategisch Plan voor de positie van Nederland in Europa en de snel veranderende Wereld van de 21e eeuw, en dus een Krijgsmacht en (internationale ) Economie en Onderwijs die daarop zijn afgestemd, wordt niet gewerkt, zelfs niet over nagedacht. Wij immers niet van visies! No Elephants in the room!
De elite in ons land die toch zijn verantwoordelijkheid zou moeten nemen en een voorbeeld dient te geven voor de toekomst van ons land, houdt zich muisstil. De pers idem dito, geen debatten, in de Tweede Kamer idem dito, belangrijker zijn de debatten over de donor wet en de ”Kwek en Papegaaien” discussie programma’s op TV over ‘het recht om aan je leven een einde maken, omdat je het wel goed vindt zo.’ … En laten we vooral de ‘Me too’ en ‘onze identiteit‘ discussies niet vergeten…! Daar maken wij ons druk over, niet over de gevaren die op Europa en Nederland af stormen.

Arm Nederland, quo vadis?

Verantwoordelijkheid is niet aan de orde

Verantwoordelijkheid nemen voor een moderne, goed uitgeruste Krijgsmacht, waarmee de regering zijn toegezegde NAVO-verplichtingen na komt, is niet aan de orde. Pappen en nat houden tot het uiterste minimum, net zo lang totdat de kruik barst. In ons decadente, verwende, zo rijke land, houdt men zich bezig met het alweer boeken van een nieuwe vakantie, terwijl men juist is terug gekeerd van de vorige, uit liefst verre ‘all inclusive‘ exotische oorden.
Gij ZULT GENIETEN van het leven, de zondvloed komt daarna wel, wie dan leeft wie dan zorgt.
Dat merken en voelen de 500.000 kinderen die leven in armoede in ons land, en zonder eten naar school gaan. Dat merken en voelen de 1,2 Miljoen Nederlanders die leven van de Voedsel Bank.
Als dat nog niet genoeg is, zijn wij door onze eigen Nationale Politie tot ‘Narcostaat’ bestempeld. En dat nog los van het Internationale Kinderpornonetwerk, waar Nederlanders helaas en zo beschamend, een belangrijke en winstgevende rol in spelen.
In Europa liggen wij op bijna alle dossiers dwars en zijn ronduit negatief over de toekomstplannen voor een verdere versterking van de EU. Tegen onze naam als ‘Belastingparadijs‘, verweren wij ons met schijnheilige uitspraken en toezeggingen, we kunnen immers het geld dat we daarmee ‘verdienen‘ niet missen. Binnen de EU hebben wij de positie ‘verworven’ van de eeuwige dwarsligger met een ronduit negatieve houding.
Als middelgrote Europese Natie met ruim 18 miljoen inwoners, een der rijkste landen ter wereld, verliezen wij het respect en de bewondering van de kleinere Europese staten dat wij in vorige decennia wel hadden. Toen keek men naar Nederland op, nu niet meer. Wij zijn immers nu ineens een ‘klein ‘ landje, Calimero, dat zielig in een hoekje zit.
‘De wal zal het schip moeten keren‘ is een uitspraak, die ten einde raad geslaakt wordt door moedelozen, die al maar blijven vechten tegen de bierkaai.

Nederland, sta op!

Nederland, sta op, kom uit die lethargie en zelfgenoegzaamheid, wees trots op u zelf, laat de Nederlandse Leeuw weer brullen, doe ‘ Je Maintiendrai’ eer aan, en ga eindelijk aan het werk voor de toekomst.