Beste minister,
Hoe gaat het met u? Bent u al een beetje ingewerkt? Ik kan me voorstellen dat zoiets even duurt op een best ingewikkelde functie op een van de meest bijzondere en belangrijke ministeries van ons land. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt.
Maar beste minister, kunt u misschien aangeven wat er allemaal aan de hand is bij mijn geliefde Defensie? Een sitrep geven? Hoe staat het bijvoorbeeld met het uitgeven van het meer geld? Komen er nieuwe mijnenjagers? Komen er meer F35’s? Nieuwe onderzeeboten? Meer fregatten? Extra artilleriestukken? Tanks? Bevoorradingsschepen? Infanterie? Logistieke ondersteuning? Meer KMAR? Meer munitie en meer oefendagen?
Hoe gaat het met het personeel?
En minister, hoe gaat het nu met al dat personeel? Lukt het met de vulling van de 6.000 vacatures? Hoe gaat het met de fases 1, 2 en 3? Hoe staat het met de arbeidsvoorwaarden en de pensioengaten? Wordt dat een beetje opgelost? Want het is natuurlijk wel een beetje gek dat politici voor zichzelf wel een pensioengat repareren, maar voor de militairen niet. Misschien dat u daar nog wat aandacht aan kan geven in de Tweede Kamer. En misschien ook even langs bij de HDP, want het is best een puinhoop qua personeelsbeleid. Een UGM-gat, of AOW-gat, 6000 vacatures, in het vierde kwartaal van vorig jaar weer minder Defensiepersoneel, dus personeel dat nog steeds de poort uit rent, en hoe zit het met die adaptieve Krijgsmacht? Daar hoor je ook niks meer van?
Maar minister, wel mooi dat er een dame is begonnen aan de opleiding bij het Korps Mariniers. Ik hoop dat ze het haalt. Want als je geschikt bent, ben je geschikt. Ik was wel even bang dat het Jeanine Hennis zou zijn die aan de Mariniersopleiding was begonnen, maar zij wordt ‘gewoon’ reserveofficier bij de Marine. Een bijzondere stap, maar ook een logische stap, omdat zij zich hard heeft willen maken voor civiel-militaire samenwerking. En ik neem aan dat ze de eisen heeft gehaald. Want als je de fysieke en mentale eisen haalt, dan ben je welkom. Maar dat lijkt me logisch.
Veiligheid is logisch
Net zoals dat het logisch zou moeten zijn dat er binnen de Defensie de grootst mogelijke aandacht zou moeten zijn voor veiligheid. Het werk dat de militairen doen is immers al gevaarlijk genoeg, met vijanden die op je kunnen schieten, bermbommen, (zee)mijnen en luchtafweergeschut en dat soort dingen. Dat betekent dat je als militair (en als burger) er van op aan moet kunnen dat alle randzaken die Defensie zelf in de hand heeft, goed en veilig zijn. Dan hoef je je daar tenminste geen zorgen over te maken als je tegen de Taliban, piraten of IS aan het knokken bent.
Maar dan komt er weer een onthulling van Nieuwsuur. Dat het bij de Luchtmacht ook allemaal niet zo veilig is. Het leek wel alsof de Klokkenluidersmelding van Victor van Wulfen uit 2011 weer voorbij kwam: procedures die niet kloppen, personeel dat niet goed opgeleid en getraind is, en leidinggevenden die het niet snappen. Je zou zeggen dat na zo’n klokkenluidersmelding en diverse OVV-rapporten alles wel op orde is. En de commandant van de Vliegbasis Eindhoven, kolonel Boekholt, probeert dat natuurlijk ook aan te tonen in het Eindhovens Dagblad, maar dat verhaal is een beetje eenzijdig. Op de vliegbasis Eindhoven mogen dan wel onwijs peppi apparaten staan en mannen met clipboards heen en weer lopen, de vraag is of dat in inzetgebieden ook zo is? Zijn alle procedures daarvoor op orde? Zijn de gezagvoerders daarvoor tactisch geschoold? Wordt daar op een goede manier omgegaan met lading, vrachtbrieven en documentjes? Of wordt alles in -bijvoorbeeld – Kandahar nog steeds zo – hoppa – het laadruim in geknikkerd? Defensie zegt het op orde te hebben en te verbeteren, maar laten we maar hopen dat het deze keer wel echt wordt opgepakt, zonder dat melders van die misstanden vakkundig de organisatie uitgewerkt worden, omdat leidinggevenden bang zijn voor hun eigen positie. Maar daarvoor is nu natuurlijk ook een commissie aan de gang.
Op militairen kunnen we rekenen
Weet u wat nou ook het vervelende is van dit soort verhalen, minister? Dat is dat al die militairen die wel keihard en veilig werken in een verkeerd daglicht komen te staan. En dat doet afbreuk aan de kwaliteit van het werk dat die goede mensen leveren. 65 jaar geleden werden 20.000 militairen ingezet bij de nasleep van de Watersnoodramp. En iedereen weet dat er zo weer 20.000 militairen klaar staan om te helpen bij een ramp. Want militairen die zeiken niet, nee, die komen. Als niemand het meer weet, dan komen militairen om orde op zaken te stellen, om te helpen, om te bouwen. Want op militairen kunnen we altijd rekenen.
Daarom is het zo doodzonde dat er van die ontzettende carrieretijgers zijn die bewust een cultuur van onveiligheid creëren bij Defensie. Waardoor militairen nodeloos gevaar lopen en waardoor de organisatie in een kwaad daglicht komt te staan. En minister, daarom is het zo doodzonde dat er politici zijn die geen idee hebben wat het werk van een militair inhoudt, die geen idee hebben van het belang van de Krijgsmacht, die daarom de Krijgsmacht kapotbezuinigen. En daarom is het zo doodzonde dat onder leiding van die ondeskundige politici Defensie keihard is afgebroken. Ik zal het zinnetje dat ik las van generaal b.d. De Kruif nooit vergeten: ‘Het afschaffen van de tanks was een politieke beslissing, geen militaire.’ Hoe duidelijker wil je de onkunde van de aan het pluche verknochte volksvertegenwoordigers hebben?
Maakt u zich sterk?
Onder de vorige minister is de weg omhoog ingezet, met meer geld en meer bewustzijn voor het belang van de Krijgsmacht in het algemeen en de militair in het bijzonder. Ik hoop, minister, dat u die weg verder omhoog gaat. En ik hoop dat we in ons land eens met zijn allen laten blijken dat we trots zijn op onze militairen. Trots op hun uniform. Trots op hun inzet. Trots op het feit dat we op hen altijd kunnen rekenen. Ik hoop dat dat ook onderdeel is van het Deltaplan dat Eerste Kamerlid Van Kappen wil.
Hartelijke groet,
Eduard van Brakel
n.b.: Mooi jubileum: voor de 250e keer hebben Mariniers een schip beveiligd!
Beste Eduard van Brakel,
Uw , brief, aan onze minister van Defensie is mij uit het hart gegrepen. Helaas vrees ik dat uw opsomming van feiten nog veel langer had kunnen zijn. Ik werk nu 40 jaar bij Defensie, of zo als ik dat placht te zeggen, Mijn Defensie, zowel als beroeps-militair als nu burger. Hoe vaak hebben we deze golfbeweging van financiële bezuinigingen, met al zijn gevolgen, al gezien? En de geschiedenis zal zich herhalen, daar ben ik helaas van overtuigd. Helaas zijn we een land wat voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten. De meeste mensen in dit land hebben niet erg veel geld over voor defensie, men geeft het liever uit aan bv. de zorg of sociale zekerheid daar is ook niets mis mee. Echter men vergeet dat, om al deze voorzieningen in stand te houden, waar een ieder van ons, indien nodig, dankbaar gebruik van kan en mag maken is wel een voorwaarde nodig. En dat is vrijheid en veiligheid, helaas zitten daar wat kosten aan en kunnen we niet op andermans zak blijven teren. Mijn stellige overtuiging was en is , Mijn Defensie is en zal altijd nodig zijn, laten we onze verzekering op handen dragen omwille van onze vrijheid en ons mooie leven in een vrij land.