De gevechtskern van onze Koninklijke Marine bestaat straks uit 2 fregatten en verouderde onderzeeboten. De landmacht kan niet meer dan 1 bataljon voor langere tijd inzetten. De Luchtmacht heeft straks slechts enkele F-35’s inzetbaar voor gevechtstaken. Er zijn duizenden vacatures bij de Krijgsmacht, maar een nieuwe cao blijft al bijna anderhalf jaar uit. De NAVO vraagt van ons gemechaniseerde brigades, maar de 13e Lichte Brigade stond bij ons op de nominatie om geschrapt te worden, terwijl er geen gemechaniseerde vervanging zou komen. Volgens de NAVO standaarden moeten brigades bij de Landmacht bestaan uit 4 bataljons + (gevechts)ondersteuning. Onze brigades hebben momenteel 2 bataljons per brigade, waarvan er dus maar 1 volledig inzetbaar is te krijgen, en de ondersteuning is gecentraliseerd in niet afdoende om alle eenheden tegelijk te ondersteunen.
Meer slagkracht?
Ondertussen pleit minister Hoekstra van Buitenlandse Zaken voor meer militaire slagkracht binnen de EU. Maar het zou beter zijn als hij begint met pleiten voor meer militaire slagkracht bij Nederland. Want veiligheid mag dan wel een gevoel zijn, zoals Ridder Militaire Willemsorde Gijs Tuinman bij zijn vrijheidslezing zei, maar het zou fijn zijn als dat gevoel van vrijheid ondersteunt wordt door middelen om die vrijheid te verdedigen. Slecht 16% van de Nederlanders is bereid om die vrijheid te verdedigen en te vechten voor ons land. Dat is een laag getal, maar als die 16% dat kan doen met genoeg middelen, genoeg tanks, genoeg fregatten, genoeg vliegtuigen, genoeg artillerie, genoeg cyber, genoeg drones, genoeg boots on the ground, genoeg munitie, genoeg opleiding en training, dan kunnen we nog wel wat.
Maar dan moeten die spullen er wel zijn. Dan moeten die middelen er wel zijn. Dan moeten die mensen er wel zijn. En dat alles is er niet. En minister Ollongren zwijgt er over.
Doelmatige verkwanseling?
Er zou weer geïnvesteerd worden in de Krijgsmacht, en dat gebeurt ook wel, vooral in logistieke ondersteuning en de versnelde aanschaf van munitie. Maar slagkracht is pas op termijn aan de beurt. De luchtafweersystemen van onze Luchtverdedigings- en Commandofregatten worden bijvoorbeeld niet allemaal vervangen. Tenminste niet bij alle vier de fregatten, maar slechts bij 2 fregatten. Dus dan hebben we 2 fregatten die inzetbaar zijn voor de taak waarvoor ze bedoeld zijn. De andere fregatten krijgen die nieuwe systemen als radar en raketten niet, omdat ze dan al groot onderhoud achter de rug hebben. Om deze schepen toch een beetje inzetbaar te houden, worden de onderdelen die van de fregatten die wel een upgrade krijgen gebruikt. Je zou het gewoon slechte planning en verkwanseling van de slagkracht onze strijdmacht kunnen noemen. Maar Defensie zelf noemt het doelmatig. Doelmatige verkwanseling misschien?
Want ook de onderzeeboten worden nog later vervangen dan eigenlijk de bedoeling was, en komen de opvolgers van de M-fregatten ook al later binnen.
Schrijnende tekorten
Er is een schrijnend tekort aan artillerie. Er is een nieuwe afdeling opgericht en er zijn Pansterhouwitzers niet verkocht, maar dan nog is de Krijgsmacht niet in staat om alle gevechtseenheden op de grond (Lichte brigade, gemechaniseerde brigade, Luchtmobiele Brigade, Korps Mariniers) gelijktijdig van artillerieondersteuning te voorzien. Hetzelfde geldt voor de geneeskundige ondersteuning. Die kan ook niet geleverd worden als er meerdere grote eenheden tegelijk in actie moeten komen. Logistieke ondersteuning? Van hetzelfde laken een pak. Als er een hele brigade van de Landmacht ingezet zou worden, heeft de rest van de Krijgsmacht bij wijze van spreken geen jerrycans meer. Tanks hebben we ook niet meer zelf, en een lichte brigade wil je eigenlijk niet inzetten in een hoog geweldsspectrum tegen een near peer vijand.
Alleen inzet met eigen ondersteuning
Waar een van de lessen van de val van Srebrenica was dat onze militairen nooit meer ingezet mochten worden zonder dat we ze zelf (lucht)steun kunnen geven, is het de hoogste militair zelf, CDS Eichelsheim zelf die zegt dat we moeten kijken naar welk materieel er beschikbaar is bij bondgenoten. ‘De grootste fout die we kunnen maken, is dat alle landen naar zichzelf kijken’, zegt hij. Het lijkt er echter op dat we de afgelopen decennia te veel naar onze bondgenoten hebben gekeken, waardoor onze Krijgsmacht nu in een dusdanig deplorabele staat is, dat we nu wel naar onze bondgenoten moeten kijken, omdat we zelf tot vrijwel niets meer in staat zijn.
Om onze krijgsmacht te versterken, moeten we wél naar onszelf kijken. En dan beschamend toegeven dat we onze veiligheid niet serieus hebben genomen. Dat stukje reflectie mist niet alleen bij politici, maar ook bij de militaire top, die – hoewel vorig jaar flink aan de bel werd getrokken- hun handen in het algemeen wast in onschuld, door te stellen dat ‘de politiek bepaalt’. Dat klopt, maar als de belangrijkste militair adviseur van de minister keer op keer niet in staat is om het belang van de Krijgsmacht toe te lichten, waarom daar middelen en genoeg geld voor nodig zijn, maar vervolgens bezuiniging op bezuiniging doorvoert – want can-do -, dan mag de blik ook bij de militaire top wel eens wat steviger naar binnen gericht worden voor een portie introspectie.
Die introspectie is ook nodig bij de werkgever Defensie. Want het getuigt niet echt van goed werkgeverschap om je personeel bijna anderhalf jaar zonder cao te laten zitten. Om afspraken die gemaakt zijn in de vorige cao – over modernisering van het functiegebouw – niet uit voeren. Het personeel is het goud van de organisatie. Tenminste zo was het ooit, en later moest het personeel op 1 komen te staan. Maar nu gaan we naar een arbeidsextensieve Krijgsmacht, zoals in de visie Defensie 2035 staat. Plat gezegd betekent dat: minder mensen en meer (kunstmatig intelligente) spullen. Het aantal vacatures en het uitblijven van een cao nemen daar alvast een voorschot op, zo lijkt het.
Het is weer oorlog in Europa
Het is weer oorlog in Europa. De grootste strijd sinds de Tweede Wereldoorlog speelt zich af redelijk dichtbij ons land. En wat de gevolgen van deze strijd zijn is ongewis. Zeker ook omdat ook andere dreigingen zijn op digitaal, geopolitiek, economisch, en klimatologisch vlak, die onze welvaart, welzijn en manier van leven bedreigen. Vrijheid is dus een gevoel. En dat gevoel van vrijheid wordt bedreigd. Vrijheid die ons dierbaar is. En dat is nu juist hetgeen onze Krijgsmacht moet beschermen.
Maar dan moeten we wel naar onszelf kijken. Wat hebben we nu nodig om te doen wat nodig is? Wat is nu nodig, zodat de rijgsmacht aan de taken die voortvloeien uit de grondwet kan voldoen? Dan is de drie miljard die extra komt te weinig. Minstens vier miljard was vorig jaar nodig om op het Europees gemiddelde te komen. Minstens 16 miljard is nodig volgens de Defensievisie 2035. Linksom of rechtsom moet er dus veel geld bij. Heel veel geld. En dan nog gaat het op zee niet goed, zoals Marineschepen hier schrijft, maar ook op land duurt het jaren voordat de slagkracht op peil is, en in de lucht hebben we ook te weinig F-35’s en drones om aan de operationele behoefte te voldoen. Een decennium van zwakte noemt Jaime Karremann van Marineschepen.nl het. Laten we hopen dat niemand misbruikt maakt van onze zwakte. Maar nog beter is het als er nu actie wordt ondernomen om dat decennium zo kort mogelijk te laten duren.
Dat betekent investeren. Investeren in slagkracht. En investeren in personeel. Niet straks. Maar nu!
Door: Eduard van Brakel
Foto’s: Defensie
Waardeer dit artikel!
Het Defensie Platform is gratis te bezoeken en dat blijft ook zo. Maar als je een kleine waardering over hebt voor dit artikel, dan zou dat geweldig zijn! Want in elk artikel zit (vrije) tijd, moeite en kunde. Allemaal voor een sterke Krijgsmacht! Dank voor je bijdrage!
Heb een oplossing voor het tekort van mensen bij Defensie. Dit plan is serieus en op papier genoeg voor een brigade. Gelieve mij te contacten, want de NL’se jeugd wil of kan niet.