In haar nadagen als demissionair minister van Defensie is het haar ten finale gelukt misschien wel de grootste faux pas uit haar ministerperiode te maken.
Vandaag verscheen het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV) naar het fatale mortierongeval in Mali op 6 juli 2016 waarbij twee militairen van de mortiergroep van de Charlie-compagnie van 13 Infanteriebataljon Luchtmobiel om het leven kwamen: de 29-jarige sergeant der eerste klasse Henry Hoving en de 24-jarige korporaal Kevin Roggeveld.
Vanmiddag hoor ik mevrouw Hennis-Plasschaert, de bewindsvrouw, op de radio zeggen: “Ik voel me verantwoordelijk”!
Mijn haren rijzen ten berge.
Het is an sich prima dat iemand zich ergens verantwoordelijk voor voelt. Dit verantwoordelijkheidsgevoel mag zeker worden verwacht van politici die militairen naar missiegebieden sturen waar ze, in het uiterste geval, het leven kunnen laten.
Maar er is meer.
Als ik me verantwoordelijk vóel voor wat ik doe of juist nalaat te doen, zegt dat nog niets over wát ik doe of nalaat te doen.
Zeker in dit geval – waar familie, vrienden, kennissen en collega’s zijn geconfronteerd met het plotselinge overlijden van hun dierbaren – had minister Hennis-Plasschaert mijns inziens maar één ding kunnen zeggen: “Ik bén verantwoordelijk”. Dit drukt beter en feitelijker uit wat het geval is.
Na de presentatie van het OVV-rapport had ze als eindverantwoordelijke aan de nabestaanden schuld moeten bekennen, zich in alle nederigheid moeten excuseren voor de nalatigheid van ‘bepaalde iemanden’ op haar ministerie en alle hulp moeten aanbieden die de families Hoving en Roggeveld nu en in de toekomst nodig hebben.
Wat mij betreft is het onoverkomelijke gevolg van deze misstap dat de minister aftreedt.
Optreden is haar als minister namelijk niet voldoende gelukt, zoals optreden tegen de binnen de krijgsmacht aanwezige angstcultuur (om zaken aan de grote klok te hangen die niet deugen) en tegen de can do-mentaliteit, waarbij risico’s worden onderschat en onvoldoende beheersbaar worden gemaakt.
Excellentie, u bent verantwoordelijk en wat mij betreft dient u nu uit dit vernietigende OVV-rapport de conclusie te trekken dat aan het roer staan van het Ministerie van Defensie niet langer wenselijk kan zijn.
Hoogachtend,
Martijn Cornelissen
Nou Martijn, een volgend ambtstermijn zit er voor deze minister niet meer in! Zoveel is zeker! Maar ook diegene die de desbetreffende munitie NIET hebben getest, en alle andere fouten die zijn gemaakt (niet gekoeld opslaan, e.d), ook die moeten “met de billen bloot.” Ongeacht rang of stand! Ik hoop verder dat de nabestaanden alle (financiële) hulp krijgen die nodig is!
Waarom dan niet je verantwoording pakken? Of zit dat blok ijs in de weg. Een beetje emotie mag echt wel getoond worden en dat mis ik echt bij dit soort politici.
In heel Europa staan dit soort Nono’s op defensie.
Niet gekozen op kwaliteit maar op sekse, want emanicipatie.
Het is wél zo dat er zoiets bestaat als een Dutch Dream; met alleen een typediploma kan je het hier toch tot minister schoppen.
In de toekomst wordt het nog erger, dan gaat er gekozen worden op ‘diversiteit’.
Kunnen we maar beter onder de keukentafel gaan zitten, met z’n allen.