Minister Hennis van Defensie heeft last van hoofdpijndossiers. Tijdens het debat over de ICT-problemen bij Defensie werd volgens het AD meer dan 90 keer gevraagd of de minister nog in control was. Minister Hennis vond van wel: ‘Anders was ik niet hier, maar lag ik mijn bed te huilen’. Huilen is precies waar het om gaat. Door de 25 jaar van bezuinigingen is de staat van de Krijgsmacht om te huilen. En de politieke partijen die daar verantwoordelijk voor zijn, kunnen nu mooi de schuld afschuiven op de minister.
Het CDA wil er structureel 250 miljoen bij voor de Krijgsmacht. En dat is te prijzen. Maar als diezelfde CDA in het verleden wat meer visie had gehad, was het niet nodig geweest om nu extra te investeren. Want ook toen het CDA in de regering zat werd er flink gesneden in de Defensiebegroting. Het lijkt nu op gemakkelijk scoren wat die partij wil.
En dat is weer jammer, want het CDA heeft natuurlijk wel gelijk. Net als de ChristenUnie en de SGP die al langer roepen dat Defensie sterk moet blijven. Andere partijen, zoals de VVD sluiten daar nu weer bij aan. Desondanks lijkt het nog geen zoden aan de dijk te zetten. De komende jaren wordt er nog steeds bezuinigd op de Defensie. Het extra geld dat werd aangekondigd, is geen extra geld, maar is minder bezuiniging. De Krijgsmacht is nog een reorganisatie van een miljard euro aan doen. Dus het extra geld, de minder bezuiniging is peanuts.
Ondertussen wordt het steeds minder stabiel in de wereld. Steeds meer conflicten en brandhaarden doemen op. Tegelijk verschuiven economische belangen en machtvelden, verschuift de energiebehoefte, en is er meer strijd op basis van ideologie dan in de hele koude oorlog bij elkaar. De koude oorlog, toen het relatief rustiger was in de wereld, en we veel meer geld aan defensie uitgaven.
De val van de muur zorgde voor idealisme: iedereen zou rijk zijn en democratisch. En rijk en democratie stond voor de politici gelijk aan vrede en veiligheid. Dus konden politici mooi bezuinigen op de Krijgsmacht. Om er nu weer achter te komen dat vrede helemaal niet vanzelfsprekend is. Gevolgen van keuzes die gemaakt zijn door hun eigen partijen worden door Kamerleden afgewimpeld op een minister die er feitelijk niet verantwoordelijk voor is. De bezuinigingsellende heeft een chaos gemaakt van Defensie, zeker omdat er geen visie achter de bezuinigingen zat. In ieder geval geen visie die 25 jaar standhield. Met elk kabinet een andere visie, waardoor er anders bezuinigd moest worden. En daar is niet de huidige minister voor verantwoordelijk, of de huidige commandant, en zelfs de huidige politici niet.
Maar het zou fijn zijn als ze dat wel benoemen. Het zou fijn zijn als die politici daar zelf dan ook verantwoordelijkheid voor nemen. En het zou nog fijner zijn wanneer ze een minister niet alleen ter verantwoording roepen, maar ook helpen. Helpen bij het oplossen van de hoofdpijndossiers. En helpen bij het opbouwen van de Krijgsmacht.