Het is verkiezingstijd, en debat na debat is te zien op televisie. Lijsttrekkers van alle partijen verschijnen in kranten en met grote interviews op de toonaangevende nieuwswebsites. Ze ontvouwen hun plannen over klimaat, de woningmarkt, de energietransitie, betaalbaarheid van de zorg, onderwijs en nog veel meer. Veel meer, behalve Defensie. Daar gaat het weer niet over. En dat terwijl de wereld in brand staat, en onze Krijgsmacht bij lange na niet hersteld is van de jarenlange bezuinigingen die door diezelfde politici zijn doorgevoerd.
Baat bij veiligheid
Vrijwel alle problemen waar politici over debatteren zijn voor de oplossing gebaat bij veiligheid. Als je moet vrezen voor je bestaan omdat er een oorlog woedt, maak je je geen zorgen over stikstof. Als onze vrijheden onder gewelddadige druk staan, heb je wel iets anders aan je hoofd dan een windmolen meer of minder. Als door geweld gewond geraakte burgers met tientallen of honderden tegelijk de ziekenhuizen worden ingedragen, dan gaat het niet meer over de betaalbaarheid van de zorgverzekering. Dan gaat het om veiligheid.
En de wereld is onveilig. Door geweld, door sociale en economische ongelijkheid, door klimaatverandering, door religieuze conflicten, door regeringen die terreur uitoefenen zijn er meer dan 100 miljoen mensen wereldwijd op de vlucht. Dat zouden er een heel stuk minder zijn als de wereld een stuk veiliger was. Veiligheid die gewaarborgd wordt door diplomatie, maar wel diplomatie ondersteund door een sterke krijgsmacht. Hoe was het ook al weer? Speak kind words, but carry a big stick. Maar wij spreken grote woorden, terwijl we maar een klein stokje hebben, waar we niet mee kunnen slaan, maar hooguit een paar prikjes mee kunnen geven.
De NAVO-norm
Het oorlogsgeweld in Oekraïne laat zien dat de gewapende strijd dichtbij is. Oorlog is niet langer een ver van ons bed show. De eerste reactie na de inval van Rusland in Oekraïne was er 1 van investeren in Defensie. Op naar de 2% NAVO-norm, zoals veel politieke partijen zeggen te willen. En ook de minister gaf dat aan, maar we hebben die norm nog steeds niet gehaald. En structureel halen we hem ook niet. We investeren dus nog steeds te weinig, want minder dan is afgesproken met onze bondgenoten. Maar – belangrijker nog – het is ook nog te weinig om onze Krijgsmacht weer op sterkte te krijgen. Het is te weinig om de Krijgsmacht weer te alten vechten. Het is te weinig om aan de vraag van de NAVO om meer slagkracht te voldoen.
Als vanouds zwijgen de politici. Als vanouds wordt dat zwijgen gesteund door een CDS die alleen wil inzetten op technologie, maar niet in brute gevechtskracht in de vorm van tanks, of meer zwaar bewapende fregatten, of meer onderzeeboten. En mooi gezegd leert ons dat wanneer je doet wat je altijd hebt gedaan, je krijgt wat je altijd hebt gehad. Hoe moet de Krijgsmacht dan hersteld worden, als politici wederom zwijgen over de investeringen die nodig zijn, en de militaire top zich daarover ook in nevelen hult?
Hoe moet de strijd worden gevoerd?
Ja, het lijkt erop dat er eindelijk een behoorlijke cao ligt, die ook nog eens tijdig rondkomt. Dat is een mooie trendbreuk waaruit waardering voor het personeel spreekt. Maar hoe moet dat personeel de strijd voeren? Ondanks alle moderne middelen zijn het nog steeds de militairen die het gevecht aan gaan, die grond veroveren of bezetten, die aanvoerroutes veilig stellen, die luchtoverwicht moeten creëren. En daar zijn zware wapens voor nodig.
En inzetten op samenwerking is natuurlijk goed. Maar stellen dat Nederland bijvoorbeeld goed is in logistiek en daarin moet specialiseren – zoals voormalig minister Bijleveld liet doorschemeren – is geen samenwerken. Dat is tegen anderen zeggen: gaan jullie maar vechten, dan voeren wij de kogels wel aan. Kogels die we overigens ook niet hebben, omdat we geen industrie meer hebben die munitie kan maken. Het lijkt erop dat jullie – de politici dus – wel de lusten maar niet de lasten willen hebben van een Krijgsmacht. Laat anderen maar sneuvelen voor onze vrijheid lijkt het devies te zijn.
Die houding is een doorn in het oog van de bondgenoten, met name van de VS. En die VS verlegt de aandacht meer naar het Oosten en Zuiden. Naar China en Afrika. Dat betekent dat de kans dat we in Europa zelf onze veiligheidsbroek moeten ophouden steeds groter wordt. Maar de eenheid binnen Europa is niet in staal gegoten. Hoe solidair zijn we echt? Hoe solidair kunnen we zijn zonder steun van de VS? Op het moment dat de steun van de VS wegvalt, is er nog veel meer geld nodig om de Krijgsmacht op peil te brengen. Dan hebben we een Krijgsmacht nodig die vele malen meer moet kunnen dan wat nu al niet kan. Dan hebben we nog meer zware wapens nodig. Nog meer mensen.
Gevechtskracht terugkrijgen
Maar ook als de NAVO wel een solidair geheel blijft, is er meer geld nodig om de gevechtskracht die nodig is terug te krijgen. En het helpt dan niet als we een CDS hebben die zegt dat we geen eigen tanks nodig hebben. Het helpt dan niet als lijstrekkers in de grote debatten zwijgen over het belang van de Krijgsmacht voor het oplossen van de grote problemen. Want zonder veiligheid hoeven we niet te denken het klimaat, of een woning crisis. Dan willen we veilig zijn.
Voor die veilige basis zorgt Defensie. Je kunt alleen een huis bouwen als de fundering goed is. Dat geldt voor het Defensiehuis, maar ook voor ons land. En een van de fundamenten voor ons land veiligheid. Investeren in het fundament van Defensie, is dus investeren in het fundament van ons land. En daarvoor is minimaal 2% BNP nodig. Niet eenmaal, maar structureel. Dus politici en commandanten: laat je horen! Voor onze veiligheid, en daarmee voor al die andere dingen die jullie willen.
Door: Eduard van Brakel
Foto: Ministerie van Defensie
Waardeer dit artikel!
Het Defensie Platform zet zich al 9 jaar belangeloos in voor een sterke Krijgsmacht. In elk artikel zit (vrije) tijd, moeite en kunde. Als je dit waardeert, kun je een kleine donatie doen. Dank voor je bijdrage!
Fijn artikel, meneer van Brakel. ik was vorige week op het Defensiedebat van EW weekblad.Daar werden voorzichtige stappen gezet in de richting van meer investeren oa. munitie produceren in eigen land. Maar zoals u al stelt: echt grote stappen, w.o investeren in sterke gvechtsplatforms, dus meer tanks en fregatten(en dan gelijk die dure hobbycruise LDP er uit), die stappen blijven uit. Defensie is als de brandweer, het moet er zijn. Het levert niets op, hoeft ook niet, maar als er brand is….en d slangen zijn lek, geen personeel, of onvoldoende voertuigen, dan wordt iedereen wel wakker. We moeten ook toe naar meer verantwoordelijkheid voor defensie in de samenleving, dus meer reservisten en sociale dienstplicht van een jaar, waarbij men de keus heeft te werken bij de krijgsmacht, in de zorg, onderwijs of. ? etc. Tsja, wie neemt het voortouw en zorgt eerst voor ingrijpende wijzigingen in de bestuurstaf en DG s op defensie