En wie is de dupe? Het Defensiepersoneel

Vertrouwen terugwinnen, dat zou de missie van de Defensietop zijn. Het personeel op 1, dat is de boodschap die de Defensietop probeert uit te dragen. Het personeel is het goud van de organisatie, is de boodschap die het personeel keer op keer te horen krijgen. Het is tijd dat het personeel ook gaat merken dat het beter gaat, zo is het mantra dat vanuit de ivoren torens van de militaire en ambtelijke top klinkt. Maar het zijn loze woorden. Het zijn woorden zonder inhoud. Het zijn woorden zonder ziel.

Praatjes voor de bühne

In één week tijd is zo keihard duidelijk geworden dat het mooie praatjes voor de bühne zijn. Eerst roept D66 op om hier mensen vanuit heel de EU onder de wapenen  te laten komen, in plaats van dat ze iets bedenken om het huidige personeel te behouden. Daarna wordt de besluitvorming over de nieuwe onderzeeboten verder vertraagd. Vervolgens wordt een motie waarin wordt opgeroepen om geld uit te trekken voor arbeidsvoorwaarden voor Defensie weggestemd door de coalitie. Daarna trekken de vakcentrales zich terug uit het overleg met werkgever Defensie, omdat Defensie geen onderhandelingsruimte biedt. En dan is er nog de loze belofte om te komen tot een begroting van 2% van het BNP die is gedaan in 2014, maar waar ook maar geen opvolging aan wordt gegeven.

En wie is de dupe van dit absurde gedoe? Het Defensiepersoneel.

Waarschijnlijk komen de bewindspersonen de komende tijd weer bij de eenheden op bezoek, om te vertellen hoe goed en belangrijk het werk is dat gedaan wordt voor de ‘BV Nederland’. Dan krijgt het aanwezige burger en militair personeel te horen dat het echt beter wordt, en dat er een mooi arbeidsvoorwaardenvoorstel lag maar dat het is afgewezen door de bonden. Dan krijgen de eenheden te horen dat er nieuwe pakken komen. En zo glimlachen de bewindslieden zich door hun ambtstermijn heen: met het uitdelen van complimentjes zonder substantie. Want uit de praktijk blijkt dat ze geen bal geven om de Krijgsmacht, of het personeel. En de militaire top? Die loopt al buigend achter de dames aan en houdt wijselijk (?) de mond als ze zien dat ‘hun’ mannen en vrouwen weer gepiepeld worden door inhoudsloze politici.

Vertrouwen

Je vraagt je af of de Defensietop de nieuwe gedragscode heeft gelezen? Want als je het hebt over vertrouwen, dan werkt dit niet echt. Maar ik ben er in mijn naïviteit dan ook vanuit gegaan dat de gedragscode bedoelt dat het vertrouwen vergoot moet worden. Maar de politieke en militaire top ziet dat anders, zo blijkt. Het broze vertrouwen moet nog verder worden afgebroken.

Of een ander puntje uit de code: verbinden. ‘Het is kut en waarschijnlijk wordt het erger’, dat is de insteek waarmee militairen loodzware oefeningen overleven. Want samen ellende doorstaan werkt verbindend. En ik denk dat hoge ambtenaren en generaals en admiraals bedacht hebben dat het verbindend werkt als dat mantra over de arbeidsvoorwaarden en algehele staat van Defensie wordt gelegd. Het is kut, en waarschijnlijk wordt het erger. Of is het de hand van de Belastingdienst die zichtbaar wordt? Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker.’

Gemakkelijker?

Want makkelijker wordt het op deze manier zeker. De keus om Defensie met pijn in het hart te verlaten wordt op deze manier wel steeds gemakkelijker. De uitstroom is nog steeds hoog, en die zal niet veel lager gaan worden als het Defensiepersoneel keer op keer een mes in de rug gestoken krijgt als het gaat om hun beloning, als het gaat om de vervanging van hun materieel. De nieuwe mijnenbestrijdingsvaartuigen die komen, komen er dankzij de Belgen, niet dankzij onze politici.

Staatssecretaris Visser en minister Bijleveld distantiëren met hun werkwijze verder en verder van de militair in het veld, in  de lucht en op zee. En maken zich steeds minder geliefd, populair en misschien wel steeds minder geschikt voor hun taak om het vertrouwen in de Krijgsmacht terug te winnen. Ze maken zich steeds minder geschikt om de Krijgsmacht te vernieuwen. Want op grote dossier, zoals arbeidsvoorwaarden, behoud personeel, en vervangingsprojecten van materieel, geven ze niet thuis, of pakken ze niet door. En het lijkt er steeds meer op dat de generaals en admiraals in de top steun geven aan het niet thuis geven, en niet doorpakken. En dat is triest, want juist zij zouden degenen moeten zijn die de belangen van het personeel moeten behartigen en verdedigen tegen politici die er alleen voor zichzelf zitten. De generaals en admiraals, die moeten opstaan en moeten van zich laten horen in het belang van hun personeel. Want dat politici dat niet doen, dat weten we inmiddels wel, maar dat zelfs commandanten niet thuis geven, is heel erg.

Slap gedoe

Maar ja, het is kut, en waarschijnlijk wordt het slechter. Politici en generaals doen er alles aan om dat waar te maken. Terwijl de oplossing echt niet zo moeilijk is: Gewoon doen wat je gezegd hebt: naar de 2%, naar goede arbeidsvoorwaarden! Zet dat personeel nou eens echt op 1. Want aan dit slappe gedoe, daar heeft helemaal niemand wat aan!

Door: Eduard van Brakel

nb: Defensie wil verder praten want er lag een samenhangend pakket >>>