Dilemma’s bij Defensie?

Ach ja, het is echt een dilemma: stel dat elke militair er 25 euro per maand bruto bij zou krijgen, dan kost dan Defensie 31 miljoen euro. En dat geld kun je maar 1 keer uitgeven, dus dat is een dilemma aldus de directeur Werkgeverszaken van Defensie in een bericht aan het personeel.

Nou, nou, wat een dilemma. Er was 750 miljoen euro over vorig jaar, het personeel holt de deur uit, en Defensie zal toch iets moeten doen om de slogan ‘personeel op 1’ waar te maken. En als dat nog niet genoeg reden is om die 31 miljoen aan het personeel te besteden, dan is er natuurlijk nog die 59,9 miljoen extra geld dat beschikbaar is gekomen omdat het Budget Internationale Veiligheid budgetneutraal is ontvlecht. Defensie betaalde 59,9 miljoen aan dat budget, net zoals Buitenlandse Zaken (30 miljoen) en Buitenlandse handel en Ontwikkelingssamenwerking (30 miljoen) dat deden. Maar dat geld blijft nu op de Defensiebegroting. En dat betekent een dilemma, want nu kan er wel 50 euro bruto worden overgemaakt. Tenminste, als de directeur werkgeverszaken het personeel op 1 zou zetten.

Hoe ga je om met klachten?

Maar dat is natuurlijk niet het enige dilemma. Het andere dilemma is hoe je omgaat met klachten van personeel. Als je dat personeel serieus zou nemen, dan vertel je natuurlijk een eerlijk verhaal. Bijvoorbeeld wanneer het personeel klaagt dat ze plotseling geconfronteerd werden met asbest in de Baltische Staten. ‘Nee, hoor, dat hebben we van tevoren verteld’, roept de persvoorlichter. Maar wat blijkt: ‘Specifiek wil ik vermelden dat er geen voorlichting is gegeven over het gevonden asbest, dan wel dat wij op enige andere manier hierover officieel zijn geïnformeerd’, is wat de commandant van een uitgezonden eenheid schrijft in documenten die in het bezit zijn  van advocaat Michael Ruperti.

Wil de top wel een betere organisatie?

Het échte dilemma voor de militaire en ambtelijke top is natuurlijk of ze de organisatie echt willen verbeteren, of dat ze hun positie willen veiligstellen. Of misschien is het echte dilemma wel de keus tussen personeel op 1 zetten, of carrière maken. Want als je nou een meldpunt opzet en je wilt echt dat mensen problemen en misstanden melden, ga je dan écht zeggen dat er maar 4 meldingen over burnpits zijn geweest, zoals de minister deed, terwijl er honderden meldingen bij juristen bekend zijn, en de meldingen notabene in de lijn zijn gedaan, zoals diezelfde minister graag wil? Mevrouw Bijleveld lachte de melders nog net niet uit., daar in de Kamer.

En als je nou echt wilt dat personeel meldingen doet, waarom ga je dan gelijk als voorlichter hun klachten over asbest bagatelliseren, terwijl er zwart op wit staat dat je eigen voorlichting op zijn minst niet effectief genoeg is geweest? Je steekt dan net je middelvinger niet op naar het personeel dat meldingen doet., terwijl je aan de andere kant wil dat personeel zaken meldt. Of waren die berichten ook een vorm van niet-effectieve communicatie?

En als het personeel al zo lang achtergesteld wordt bij het overige overheidspersoneel met arbeidsvoorwaarden, als je nou duizenden vacatures hebt in je organisatie, als je jouw personeel voor onder het minimumloon laat werken in het weekend, en je zegt dat je het personeel op 1 wilt hebben, ga je dan echt zeggen dat 31 miljoen een dilemma is, terwijl je weet dat er 60 miljoen extra speelruimte is? Of was het dit dilemma een misplaatst grapje van de directeur werkgeverszaken?

Ze doen meer kwaad dan goed

Zouden de minister, de afdeling communicatie en de directeur nou echt niet doorhebben dat ze de organisatie met dit soort geneuzel meer kwaad dan goed doen? Zouden ze écht niet door hebben dat wat zij doen nou precies het probleem bij Defensie is? Zouden ze nu echt niet doorhebben dat juist dat soort gebrabbel ervoor zorgt dat een groot deel van het personeel zich niet serieus genomen voelt, en het vertrouwen in de top volledig kwijt is? Zouden ze nou echt niet doorhebben dat zij op die manier juist hét probleem van Defensie zijn?

Want dat personeel verdient het nu zo langzamerhand echt om serieus te worden genomen. De veiligheid van het personeel moet ook eens écht op de eerste plek komen. En over de arbeidsvoorwaarden: de bijzondere positie van de militair blijkt voorlopig vooral uit het veel verwachten door de organisatie, en bitter weinig terug doen. Maar dat zal ook wel uitgelegd kunnen worden als een dilemma. Laat dat maar aan de minister, de afdeling communicatie en de directeuren over.

Foto’s: Defensie.nl

Eduard van Brakel