‘Het echte leiderschap en alles wat daar bij hoort!’, Dat is wat trainer en coach Sander Denk vooral mist, nadat hij uit de Krijgsmacht is overgestapt naar het bedrijfsleven. Hij vervolgt in het interview met het Defensie-Platform: “En verder: de intrinsieke motivatie bij collega’s van laag tot hoog. Het willen aanpakken met elkaar, zonder excuses en flauwe smoesjes. Open en direct communiceren (aanspreekcultuur). Kameraadschap; net iets meer oog hebben voor je medemens. Niet alleen A zeggen, maar ook B doen!”
Naam: Sander Denk
Leeftijd: 38
Jaar in dienst: 1995
Tijdsperiode: 1995 – 2008 en 2009 – 2011
Onderdeel: 103 Verkbat, 41 Afdva en JISTARC
Wat voor werk doe je nu? En wat drijft jou daarin?
Ik werk (tot 31-12-2014) bij Cordaan als coach/trainer en projectcoördinator. In deze rol coach en train ik (management)teams en adviseer ik waar gevraagd op het gebied van leiderschap en bedrijfsvoering. Daarnaast ontwikkel ik mede trainingen in het kader van de methode Team Op Kracht en Team op Kracht MT (managementteams en leiderschap). Ook heb ik zitting in het eerste Cordaan Lean-team om te komen tot een organisatieconcept waarin duurzaam invulling wordt gegeven aan Lean management binnen Cordaan.
Vooral het delen van mijn brede kennis en ervaring en op basis van die kennis en ervaring anderen ondersteunen bij hun persoonlijke groei en professionele ontwikkeling drijft mij. Dit geldt zowel voor medewerkers als voor de organisatie. Veranderen en verbeteren, daar voel ik me erg senang bij.
Wat mij verder drijft is het als coach/trainer of leidinggevende voortdurend aan jezelf blijven werken. Persoonlijk leiderschap is echt een stokpaardje van mij. En ik hoop altijd anderen (vooral leidinggevenden) daartoe te kunnen motiveren.
Waarom heb je besloten om ooit onder de wapenen te gaan?
Dat heeft mijn vader voor mij gedaan. De beste beslissing ooit (die is voor jou pa)! Hierdoor heb ik de laatste dienstplichtige lichting van B-esk 103Verkbat in Seedorf mogen meemaken. Aansluitend nog kort nagediend om vervolgens als Beroeps Bepaalde Tijd aan de slag te gaan bij 41 Afdva. En toen mocht ik naar de Koninklijke Militaire Academie in Breda. Van 2002 tot 2011 heb ik leidinggegeven bij diverse eenheden, een tweetal staffuncties gedraaid en heb ik uiteindelijk als Ritmeester de dienst op eigen verzoek mogen verlaten.
Waar kijk je het meest positief op terug?
In algemene zin op de inhoud van het werk als officier. De enorme diversiteit, complexiteit en grote verantwoordelijkheid. Ik was als een vis in het water. Mijn functie als Waarnemend Commandant 101RPVBt was de zwaarste en meest waardevolle ervaring als leidinggevend officier. Zou ik zo weer doen.
De uitzending als Liaison Officer Joint Military Affairs voor EUFOR2 vond ik de mooiste uitzend ervaring. Het internationale karakter, het land, de werkzaamheden, prachtig.
Wat mis je het meest uit je diensttijd?
Op nummer één: Het echte leiderschap en alles wat daar bij hoort! En verder: de intrinsieke motivatie bij collega’s van laag tot hoog. Het willen aanpakken met elkaar, zonder excuses en flauwe smoesjes. Open en direct communiceren (aanspreekcultuur). Kameraadschap; net iets meer oog hebben voor je medemens. Niet alleen A zeggen, maar ook B doen!
Allemaal open deuren, maar ik kan zeggen dat ik bovenstaande in mijn, inmiddels vier, functies buiten de poort nog niet ben tegengekomen. En dat is een persoonlijk gemis. Temeer omdat mijn persoonlijkheid en manier van werken hierbij wel aansluit en ik daarin nu toch vaak alleen sta.
Wat heb je in je militaire tijd geleerd, dat je nu nog toepast?
Vooral het leidinggeven en alle handvatten en tools die daar bij horen. Maar ook het methodisch werken en echt kunnen coachen. Ik constateer persoonlijk dat het aan deze zaken veelal ontbreekt in andere sectoren buiten de poort. Ik vertaal veelvuldig zaken vanuit defensie naar de nieuwe jobs daarbuiten, ongeacht het thema. Reacties zijn tot nu toe veelal positief en waarderend. Desondanks oogst ik wel kritiek op mijn tempo, hoge eisen, directe communicatie en snelle denken. Dat zijn ‘ze’ echt niet gewend.
Ik ben en blijf reuze trots en dankbaar dat ik op die kwaliteiten terug kan vallen.
Welke raakvlakken zijn er tussen je huidige werk en Defensie?
Ik dacht dat defensie zo’n enorme politieke en hiërarchische organisatie was. Hierdoor robuust en traag. Daar doet mijn huidige werkgever nog een schepje bovenop. De invloed van de politiek en de maatschappij is tot op de werkvloer voelbaar. En met de vele organisatielagen en classificaties is het een hiërarchische organisatie pur sang. Dit is geen kritiek, maar een feitelijke constatering en die doet mij denken aan iets met “buren” en “groener gras”.
Moet de dienstplicht weer ingevoerd worden? En waarom wel of niet?
Ja; ik ben van mening dat de militaire dienstplicht of een vervangende maatschappelijke dienverplichting moet worden ingevoerd. Waarom? ZACVE!
ZACVE staat voor: Zelfstandig, Actief, Creatief, Verantwoordelijk en Ethisch verantwoord.
Beide vormen van dienverplichting dragen mijns inziens bij aan het vormen en ontwikkelen van deze eigenschappen. En daar kan een toekomstig volwassene (werknemer) toch alleen maar beter van worden? Het zijn volgens mij in ieder geval eigenschappen waar het nogal aan ontbreekt heden ten dage en waar juist nu behoefte aan is.
Wat kan de Nederlandse Krijgsmacht nu gebruiken?
De onvoorwaardelijke steun van de achterban en de politiek. Nu is het met de achterban vaak wel in orde. Op politiek niveau mis ik echter de proactieve mentaliteit en het doorpakken op bijvoorbeeld veranderingen. De ene organisatieverandering is nog niet gereed of de volgende wordt opgestart. En iedereen weet dat dàt de manier niet is, maar niemand doorbreekt het patroon.
Defensie kan wel wat echte toppers (uit het bedrijfsleven?) gebruiken.
Échte project- en programmamanagers, échte verandermanagers die weten hoe je een verandering inzet, doorvoert en borgt(!). En nu bijvoorbeeld heel actueel, échte ICT professionals, die de organisatie zo efficiënt en effectief als mogelijk up to date krijgen en houden. Mensen die niet uit zijn op eigen (politiek) gewin, maar daadwerkelijk verantwoordelijkheid nemen voor hun specialisme en hiermee willen bijdragen aan een toporganisatie die haar mannetje (en vrouwtje) weet te staan in het huidige speelveld, waar verandering de enige constante is.
Moet er meer of minder in de Krijgsmacht worden geïnvesteerd en waarom?
Door meer kostenbewustzijn, tegengaan van verspillingen, het centraal stellen van de “klant” of de opdracht en alleen nog maar uitvoeren wat daadwerkelijk waarde toevoegt voor die “klant” of opdracht kan defensie effectiever en efficiënter werken. Hierdoor blijft er meer geld over voor diegenen die daadwerkelijk voor de “klant” en de opdracht aan het werk zijn. De medewerkers, die nu te vaak zonder goede of te weinig middelen, opleiding en training hun zware taak moeten uitvoeren.
Hiervoor is commitment en onverbiddelijke reflectie nodig vanuit het hoogste niveau!