Defensie heeft zelf rode knop nodig

‘De krijgsmacht is dan de ‘rode knop’ waar je op kunt drukken in geval van nood’, dat schrijft Commandant der Strijdkrachten generaal Tom Middendorp in zijn nieuwste blog op de website van het ministerie van Defensie. Ik ben het met hem oneens. Wellicht dat de generaal zich zelfs heeft vergist. Want volgens mij is de Krijgsmacht geen rode knop meer, maar heeft ons leger zelf een rode knop nodig om geval van nood op te kunnen drukken. Maar ik ben bang dat zelfs zo’n knop door alle bezuinigen te duur is geworden.

Bezuinigingen, gebrek aan visie, gebrek aan leiderschap, en een gebrek aan besef dat onze Krijgsmacht onze enige echte verzekering voor vrede en veiligheid is, hebben onze Defensie uitgehold. Een uitholling die begon na de val van de muur, want nu de immer aanwezig dreiging van de Russen weg was zou het voor altijd vrede zijn. Dat zagen idealistische politici in hun glazen bol, en onze militaire leiders hebben hun ‘can-do-mentaliteit’ ingezet om die betuigingen – zoals het een militair betaamt – onverdroten en voortvarend door te voeren.
En de wereld is in de tussentijd alleen maar onveiliger geworden.
De rode knop, daar mag wat mij betreft wel op gedrukt gaan worden. De rode knop die investeringen in gang zet, de rode knoop die zorgt dat het personeelsbestand van Defensie op peil wordt gebracht, de rode knop die zorgt voor afdoende, voldoende en moderne bewapening, de rode knop die zorgt dat al onze Krijgsmachtdelen met alle middelen in het hoogste geweldsspectrum kunnen optreden, de rode knop die zorgt dat politici beseffen dat investeringen nu nodig zijn, de rode knop die zorgt voor een welkome en goede cao voor onze militairen, de rode knop die zorgt voor voldoende trainingsmogelijkheden voor onze soldaten.
Want ondanks de ultieme vastberadenheid, loyaliteit en vakkundigheid van onze mannen en vrouwen in uniform, is onze Krijgsmacht een lachertje geworden. En Middendorp weet dat. Maar ook hij is gebonden aan de grillen van politici die vaak van toeten noch blazen weten, die geen visie hebben, maar verrast worden door incidenten en een veranderende onveilige wereld.
Ik denk dat Middendorp zelf maar al te graag een rode knop zou hebben. Een knop waarop hij kan drukken, zodat hij zeker weet dat hij zijn troepen overal kan leiden. Zodat leiden geen lijden wordt.