Beste mevrouw Hennis,
Hoe gaat het met u? Ik hoop dat de berichten en brieven die u naar de Kamer stuurt over meer geld en verbetering van de inzetbaarheid van Defensie een positief effect op u hebben. Ik heb overigens een nieuwtje: ik ben weer gaan voetballen. In het vierde van Batavia’90, de voetbalclub in mijn straat in Lelystad. Erg leuk om te doen én ik kan lopend cq zwalkend naar huis na de derde helft. Ideaal.
Toch ben ik in mijn eerste training – na 16 jaar niet gevoetbald te hebben-, iets te enthousiast geweest. Doorgaan waar anderen stoppen was mijn motto voor die training. Dat beetje pijn aan mijn hamstring zou wel onwennnigheid zijn, dacht ik. Alleen heb ik nu, vijf weken later, nog steeds last. Waardoor ik nog niet kan doen wat ik wil op het voetbalveld. Ik moest toen aan Defensie denken, terwijl ik over het veld hinkte en toch mijn taken probeerde uit te voeren. Eigenlijk niet inzetbaar zijn en toch meedoen.
Dus gisteren ben ik gewoon gaan trainen, want als je toezegt dat je iets gaat doen, dan moet je dat ook doen. En toen kreeg ik tijdens het partijtje onwijs op mijn flikker van de trainer: ‘Eduard! Eerst zorgen dat de organisatie staat, dan pas aanvallen!’ Ik was in mijn onstuimigheid iets snel (nou ja, relatief snel dan) naar voren gegaan, met bal, terwijl ik me eigenlijk moet richten op een plek in de verdediging. De organisatie was door mijn actie zoek, en een vlijmscherpe counter van onze tegenstander, het derde, zorgde voor een tegentreffer. Want ik was, omdat ik nog niet helemaal goed inzetbaar ben, natuurlijk de bal, en daarmee het initiatief kwijtgeraakt.
Het derde speelde dat slim uit door ons, het vierde, op onze zwakke plek te pakken. Namelijk een aanval via hun linkerkant (en onze rechter), waar een niet mobiele verdediger (ik dus) uit zijn positie was gelopen. ‘Voetbal is oorlog’, zei wijlen Rinus Michels al eens. En dat klopt, minister. Bij voetbal pak je een tegenstander op zijn zwakke punt. Net als in een oorlog. Je probeert dan de tegenstander te pakken op de zwakste plek, die jou het grootste voordeel geeft, met de minste inspanning.
En onze Defensie, de Defensie van Europa, lijkt een behoorlijk zwakke plek te zijn. Net als het gebrek aan eenheid in Europa. We hebben geen hard power om onze soft power te ondersteunen. Niet wanneer de VS niet meedoet in ieder geval. De VS die een vliegdekschip weghaalt uit de Perzische Golf, om richting de Gele Zee te sturen. Net toen Poetin een vliegdekschip die kant op stuurde. Frankrijk stuurt nu de Charles de Gaulle om die leemte op te heffen, maar het is wel een signaal van de VS: ‘Europa, het zijn jullie buitengrenzen hier, dus gaan jullie maar wat doen. Succes!’
Maar we kunnen niet zoveel meer doen zonder Amerika. Los van het feit dat de bevolkingen van de verschillende landen van Europa meer en meer tegen Europa zijn, hebben wij miljarden bezuinigd op onze Krijgsmachten. Zijn onze Krijgsmachten uitgekleed. Zijn onze landmachten, luchtmachten en marines niet zo goed inzetbaar als zou moeten. En de landen om ons heen hebben wel geïnvesteerd in hun Krijgsmachten. Sterker nog: ze geven meer geld uit aan hun Krijgsmachten dan de Europese NAVO-landen.
En met meer investeringen kunnen we die inzetbaarheid wel wat verhogen, minister. Maar dan gaat de Krijgsmacht wel op mij als voetballer lijken: ergens zit het er nog wel in, maar door de ongetraindheid ben ik wel de zwakke plek. En de tegenstander maakt daar handig gebruik van. Dat kan ik dan wel compenseren door een tomeloze inzet te tonen, maar als ik hinkend over het strijdveld ga, ben ik toch niet van veel waarde. En door die inzet elke keer, kan ik niet herstellen, waardoor ik alleen maar minder inzetbaar word.
Nou ik ga verder met werken aan mijn fysiek en aan mijn getraindheid om wel van toegevoegde waarde te zijn voor mijn team. Ik hoop dat u verder gaat met het nog meer verhogen van de Defensiebudgetten. Zodat we achterstanden nog sneller inlopen en onze inzetbaarheid verder verbeteren.
Veel succes!
Eduard van Brakel
