Waar blijven onze politici? Dat zouden de militairen kunnen roepen in analogie van de politici die bij de evacuatie van onze mensen uit Kabul zo hard riepen om onze militairen. Want een schouderklopje, een applausje, een extra speldje, en keer op keer mooie woorden over hoe goed en belangrijk het defensiepersoneel in het algemeen en militairen in het bijzonder zijn, daar moet het personeel van onze Krijgsmacht het maar mee doen. Want een fatsoenlijke loonsverhoging, of moderne arbeidsvoorwaarden, dat moeten ze niet willen natuurlijk. Stel je voor dat we personeel dat we vragen om hun leven te wagen, om te helpen bij rampen, om ons grondgebied te verdedigen, om daar ingezet te worden waar niemand anders het kan of durft, stel je voor dat we dat personeel eens fatsoenlijk zouden belonen? Natuurlijk niet. En zeker niet als het aan de huidige regering en minister ligt.
Waar de vorige minister al niet doorpakte op het gebied van arbeidsvoorwaarden (en financiering van de Krijgsmacht), lijkt het onder demissionair minister Kamp niet veel beter te worden. Het maximaal haalbare arbeidsvoorwaardenakkoord dat gepresenteerd is ver beneden de maat en loopt ver achter bij wat andere overheids-cao’s wordt afgesproken. En dat vreemd, want toen ander overheidspersoneel op de nullijn werd gezet in de crisis, werd van het Defensiepersoneel (dat toen als achterliep bij de rest van het Rijk) gevraagd om zich ook solidair te verklaren. En dat deed het personeel. Maar die solidariteit werkt blijkbaar maar 1 kant uit: richting de nullijn.
Loonstap lijkt op de Moonwalk
Met het voorstel wat er nu ligt, gaat een groot gedeelte van het personeel er structureel in koopkracht op achteruit, want een eenmalige bonus zet op termijn geen zoden aan de dijk. En een loonsverhoging van 1,0 % dekt bij lange na niet de inflatie, of de gestegen energie en brandstofkosten. De aangekondigde en beloofde tweede stap die moest volgen op de inmiddels al 10 maanden afgelopen cao (‘Dit is een goede eerste stap’, zei minister Bijleveld, en dat vond toenmalig CDS Bauer ook), blijkt in de praktijk een summier stapje te zijn. Een stapje dat lijkt op de Moonwalk van Michael Jackson: het lijkt een stap vooruit te zijn, maar je gaat toch achteruit.
Het is de zoveelste keer dat gemaakte afspraken niet (tijdig) worden nagekomen, of dat woorden van bestuurders niets waard blijken te zijn. Het erge is dat ze er telkenmale mee weg komen, terwijl ze het militairen niet de randvoorwaarden geven om hun werk te kunnen doen. Of het nu gaat om het tijdig krijgen van nieuwe kleding, het opknappen van huisvesting, het vervangen van fregatten, of onderzeeboten, of het hebben van genoeg munitie, of de groei naar 2% BNP, of fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden, de politieke en militaire leiding geeft niet thuis.
Deksel op de neus
Ondertussen worden er wel nieuwe missies naar Mali opgetuigd, worden militairen ingezet bij hoog water in Limburg, bij orkanen op Haïti, staan er special forces op het vliegveld in Kabul, daar gebracht door een vleugellamme luchtmacht, die ook evacuees wegbracht, beveiligen we een vliegveld in Irak, zijn er eindelijk weer geleasde tanks op uitzending in de Baltische staten, beveiligen mariniers koopvaardijschepen, is de EOD dagelijks op pad om explosieven te ruimen, en waren er nog veel meer inzetten het afgelopen jaar.
Maar op het moment dat er dan gevraagd wordt om een fatsoenlijk beloning, dan krijgt het personeel het deksel op de neus. Politici die het hardst riepen om waar onze militairen waren toen Kabul geëvacueerd moest worden, zwijgen nu.
Ondertussen is het personeel woedend. En terecht. De sloper van Marine Luchtvaartdienst, minister Kamp, zal vergenoegd kijken naar het aantal vacatures dat richting de 10.000 gaat. Want dat was het aantal functies dat hij ooit zo graag wilde wegbezuinigen. En door het loonbod dan beneden alle peil is, gaat hij rustig door met het kapotmaken van de Krijgsmacht.
Stemadvies: wijs het af
Het Defensie Platform geeft zelden stemadvies. Maar het personeel dat lid is van een vakbond, en zich mag uitspreken over het onderhandelingsresultaat, zou er goed aan doen om het bod af te wijzen. Het Defensiepersoneel zou – gesteund door de top – nu eindelijk eens echt aan moeten geven dat het helemaal klaar is met het continu belogen worden door politici. Dat het helemaal klaar is met het continu niet gewaardeerd worden. Dat het helemaal klaar is met die gladde, maar loze praatjes, van mensen die helemaal niks met Defensie hebben. Dat het personeel helemaal klaar is om gevraagd te worden om loyaal te zijn in slechte tijden, maar geen enkele beloning daarvoor te krijgen in goede tijden.
Door: Eduard van Brakel
Waardeer dit artikel!
Het Defensie Platform is gratis te bezoeken en dat blijft ook zo. Maar als je een kleine waardering over hebt voor dit artikel, dan zou dat geweldig zijn! Want in elk artikel zit (vrije) tijd, moeite en kunde. Allemaal voor een sterke Krijgsmacht! Dank voor je bijdrage!
Snap je dat je zegt niet doen maar andere kant speel je ze dan wel weer in de kaart en we vissen wederom achter het net. Gaan we wederom achteruit. Blijft een lastige keuze, ben burger, heb en meer dan 41 jaar opzitten, 36 met plezier maar de laatste jaren absoluut niet meer, ben komende januari 2 jaar thuis, conflict met de leiding, voorwaardelijk ontslagen en alleen sollicitatie plicht, term op 1 mei de stekker eruit, dan 60 en haal mijn pensioen naar voren, gelukkig een stuk jonger vrouw die leuk verdient, we redden het dan ook. Ben er klaar mee met defensie en vind het niet veel dat de jongere garde er buiten gaat zoeken. Zoon van de buurman zit ergens op een Scania als chauffeur maar als die de kans krijgt maakt die zijn contract ook niet af. Denk dat dat ook genoeg zegt.
Ik denk dat veel burgers niet weten of begrijpen in wat voor slechte toestand het leger zich bevindt. Zij lezen de krant en kijken naar NPO1-2-3. Wat verder op TV komt, is alleen maar bedoeld om hun bezig te houden met onzinnige en platvloerse onzin.
Of het is nog erger, het interesseert hun niet. Het is dat T. Baudet in de 2de Kamer aandacht vroeg voor de situatie waarin het leger zich bevindt. Maar ja, de rest van de 2de Kamer is anti FVD, dus de aandacht was zeer tijdelijk.
Je zou kunnen spreken over een PR probleem.
In geval van een grootschalig conflict is Europa kansloos.