Als je in je organisatie minder gedaan wilt krijgen dan moet je vooral geen militairen in dienst nemen. En zo zijn er nog meer redenen te bedenken waarom je mannen en vrouwen die ons land hebben gediend vooral niet in je organisatie moet hebben. Hier komen er een paar:
- Je wilt graag loshangend zand en geen teams. Militairen zijn bij uitstek teamplayers, die belang hechten aan een goed werkend team, waarbij collega’s werk van elkaar overnemen, elkaar helpen, en openheid en eerlijkheid waarderen. Als je als organisatie niet wilt dat teams goed functioneren, neem dan geen oud-militairen aan.
- Resultaten zijn overbodig in je bedrijf. Doelgericht onder tijdsdruk werken, dat kunnen oud-militairen. Ze stellen doelen en zullen er alles aan doen om die te behalen. Wil je als organisatie gezapig blijven, doelstellingen op de lange baan schuiven, hou je dan verre van oud-militairen. Want anders loop je het risico dat doelen wel gehaald worden.
- Werken onder druk is niet de bedoeling. Bij veel organisaties raken werknemers erg gestressed als het wat drukker is dan normaal. Dat zorgt voor ziekteverzuim en burn-out bij de werknemers. Natuurlijk wil je dat als organisatie graag zo houden. Dus huur je geen militairen in die onder uiterst stressvolle omstandigheden goed kunnen blijven functioneren.
- Slechte plannen zijn de norm. Bij veel bedrijven worden de collega’s lekker bezig gehouden met het schrijven van slechte plannen en het in de papierbak knikkeren van de inhoud van de bureaulades. Die inhoud bestaat uit de slechte plannen die geschreven zijn. Dat is natuurlijk een leuk tijdverdrijf. Neem daarom nooit een militair aan, omdat de organisatie straks opgescheept zit met plannen die wel uitvoerbaar zijn. Militairen waren immers in hun diensttijd voor hun leven afhankelijk van goede plannen. Ze zullen er dus alles aan doen om een idee goed uitvoerbaar te krijgen. En dat betekent dat iedereen echt aan het werk moet. En dat zou een beetje van het goede teveel zijn.
- Ongemotiveerd personeel maakt het bedrijf zo uniek. Klagende, zeurende mensen bij de koffieautomaat en collega’s die de kantjes eraf lopen. Dat is natuurlijk de charme van jouw afdeling. Militairen hebben veelal de eigenschap om motiverend te kunnen optreden, om het beste uit anderen te halen. En dat wil je niet, omdat de unieke sfeer in je bedrijf dan verdwijnt. Want motivatie is niet aan jou besteed.
- Meer doen dan nodig is overbodig. Je hebt op je afdeling het liefst mensen die niet het risico willen nemen om hard te werken. Daarom is het raadzaam om geen militairen aan te nemen, want die willen nog wel eens meer doen dan wat gevraagd wordt. En dat straalt negatief af op de rest van de collega’s, want stel je voor dat zij iets van die werk-ethiek overnemen.
- Besluitvorming gaat traag en dat moet zo blijven. Natuurlijk wil je niet dat er snel besluiten genomen worden. Want je hebt net allerlei dure vergaderruimten ingericht, en het zou zonde zijn als die ongebruikt blijven. Daarom blijf je het liefst oeverloos vergaderen, zonder dat een besluit valt. Daarom maak je geen gebruik van militairen die met handige besluitvormingsmodellen een goede beslissing kunnen nemen.
- Van actie schrikt de organisatie. Actie ondernemen is iets dat je zoveel mogelijk vermijdt, want buiten de comfortzone komen, is niet de bedoeling. De actiegerichtheid en de ‘getting-things-done-mentaliteit’ van militairen is dan iets wat je als organisatie niet binnen je muren wilt hebben. Zomaar projecten beginnen en tot een goed einde brengen is een gruwel. Een oud-militair aannemen is dan ook ongewenst.
Je ziet het. Er zijn veel valide redenen om geen militair aan te nemen. En zeker als je een organisatie hebt waarin verandering wordt verafschuwd is het aan te raden om zeker niet in de vijver van oud-militairen en veteraren te vissen. Die zijn immers gewend om te dealen met veranderende omstandigheden. Hou die veteranen dus buiten de poort, want dan weet je zeker dat alles bij het oude blijft.
Door: Eduard van Brakel
Tja, dat doen ze zo al jaren en waarom zou het plotseling anders moeten …???
Goed hé! Ik weet er nog eentje. Het zijn volgzame types, die pas domme dingen doen als je ze dat vraagt. (Ik heb er meer hoor, vraag er gerust naar.)
Salutekes
Zo’n opmerking komt duidelijk van iemand die echt Dom.Dommer en Domst is….
De politiek zou gebaat zijn met militairen. Kijk naar Griekenland-debacle en je weet wat ik bedoel.
geen idee wat je bedoelt
het zijn ook gewoon mensen met een gezin en een huis
je moet iedereen een kans geven !
Alleen al door het lezen van deze tekst neem ik geen militair in dienst. Ongelofelijk de arrogantie die hier vanaf straalt. Alsof iedere andere werknemer( burger zoals jullie die noemen) een debiel is die geen hart voor de zaak heeft en nergens toe in staat is . Toen er nog ‘werk’ in overvloed was bij defensie dachten jullie vast ‘die stomme burger’… laat die maar mooi werken voor ons salaris, die is gek. nu zijn de rollen omgedraaid en willen jullie ( een enkeling daargelaten) die ‘stomme burger’ook nog hun brood uit de mond stelen… Schaam je
Een echte arrogante NUKUBU opmerking. Volgens mij ben je geen werkgever maar die ” stomme burger” zoals je jezelf beschrijft. Tuurlijk ben ik meer dan een burger, kan toch niet anders.
Dat bedoel ik… Arrogante kwast, jij bent vast wel zo slim om een eigen NIET gesubsidieerd bedrijf te starten, dan weet je eens wat het is om te werken voor je geld en kan je gelijk al je collega’s een baan aanbieden.
Word het toch nog gezellig 😉
Dat is niet arrogant, maar de waarheid. Een mix van deze mentaliteit en die uit het bedrijfsleven is het beste. Maar in de defensie-organisatie wordt niet geklaagd en gezeurd, wordt door elkaar aangesproken op gedrag en handelingen en sta je niet boven anderen in de groep. Geen geheim plan om zelf ergens beter van te worden.
Arrogantie zie je pas terug komen in het bedrijfsleven, hoe men met klanten omgaat.
Ik heb nog nooit zoveel van mijn level zo veel gejammer en gezeur gehoord als bij defensie. Geheime plannetjes zijn er voldoende. Vriendjes zijn met een plaatsingsofficier doet wonderen.
Als een bedrijf te arrogant is t.o.v hun klanten dan wordt deze er uiteindelijk op afgerekend.
deze militair is duidelijk ongeschikt voor een baan in het bedrijfsleven. Gelukkiger is voor hem nog de kinderopvang.
Een paar woorden voor jou nepwerkgever. Vast te bang dat oplettende ex militairen zien wat een gemiddelde directeur naar binnen harkt waar werknemers niets van morgen weten.
lekker belangrijk, het is geen belastinggeld. Bovendien: de gemiddelde directeur harkt niet maar wordt afgerekend op resultaten.
Beste Werkgever, dankje voor je reactie. Dit is natuurlijk een ‘over-the-top’ artikel, dat situaties in het bedrijfsleven met een knipoog beschrijft. Er is natuurlijk op geen enkele manier sprake van ‘het brood uit de mond stelen’. Deze website heb ik opgezet (zonder subsidie) om te streven naar een sterke op haar taak beruste krijgsmacht en om de bruikbaarheid van militairen en militaire besluitvormingsprocessen onder de aandacht te brengen. Ik vind het jammer dat ik er blijkbaar niet in geslaagd ben om voor iedereen de knipogen die het stuk bevat duidelijk te maken. Ik hoop dat je bij de selectie van je personeel uitgaat van kwaliteit en de juiste man/vrouw kiest en niet personen uitsluit op basis van het hebben van een militair verleden. Toch dank voor je reactie.
Eduard van Brakel
Hoofdredacteur Defensie-Platform
Ik vraag me af hoe vaak sollicitanten daadwerkelijk uitgesloten worden op basis van een militair verleden……
Nou je wil niet weten hoe vaak ik alleen al de vragen “reed u op een tank ” “heeft u wel eens mensen dood geschoten ” heb gekregen.
Maar ik kan mijn defensie carrière niet weg laten op mijn cv. Staat ook zo raar een gat van bijna 10 jaar.
Veel werkgevers zien je als een wandelend PTSS-gevaar. Dat is mij ervaring.
Het gaat niet om de “arrogantie” en tuulijk is de text een beetje sarcastisch maar toch kun je er niet onderuit dat als je iemand aanneemt die 5 dagen in de week van huis is om te kunnen werken en soms weken of maanden aaneengesloten in ontberende omstandigheden met gevaar voor eigen leven en dat van je collega’s dat zoiemand dan een werkethiek heeft waar velen niet aan kunnen tippen en dan heb ik het nog nieteens over stressbestendigheid kameraadschap motiverende werkhouding Etc. Etc. En als je het mij vraagt krijgen militairen maar een klein beetje voor elk gewerkt of besteed uurtje tuurlijk als ik een maand weg ben krijg ik een maandsalaris van 2500 maar daarvoor ben je dan dus wel 4 weken 24/7 van huis en wordt er van je geacht dat je zonder blikken of blozen je taak uitvoert dat is dus 24×7×4 = 672 uur per maand is dus omgerekend 3.7 eu per uur
Mvg.
Roberto Hilberts
Kanonnier der Artillerie
Elk voordeel heeft zijn nadeel. Ik ben voor mijn werkgever 2-3 weken per maand onderweg, jaar in jaar uit. 25 vakantiedagen waarvan ik er maar 20 op krijg. Gemiddeld 2 per week in het vliegtuig. En ja ook 24 uur per dag beschikbaar. En ja dit vind ik leuk. Krijg er ook wat meer voor betaald dan bij defensie. Ben ik succesvol ( en het gaat niet alleen om meetbare omzet) dan verdien ik ook meer geld.
Soms kijk ik terug naar die goede ouwe tijd bij defensie. Af en toe een paar maanden was niet altijd even makkelijk, maar er was ook vaak veel tijd om te compenseren. Onderweg zijn bij defensie was een stuk leuker dan in het bedrijfsleven. Samen op pad in plaats van alleen. Het basissalaris bij defensie is eigenlijk niks mis mee. Toelages zouden soms wat hoger mogen zijn. Tja waarnemers en vliegers die een burobaan hebben en nog steeds een vliegtoelage krijgen zet kwaadbloed dan.
Zeker afgekeurd voor defensie dat je zo aangesproken voelt? Je moet er met een knipoog naar kijken vriend?Ik zelf vind het gewoon grappig ?
Een leuk, cynisch stuk.
Wat heeft het voor zin, om een kapot gesaneerde organisatie, van de juiste mensen te voorzien? Je loopt het risico dat je uitgaven hoger worden, omdat de juiste medewerkers ook de juiste spullen willen hebben!
Het leger werkt als volgt:
Werken onder druk is niet de bedoeling.
Resultaten zijn overbodig in je bedrijf
Slechte plannen zijn de norm.
Ongemotiveerd personeel maakt het bedrijf zo uniek.
Meer doen dan nodig is overbodig.
Besluitvorming gaat traag en dat moet zo blijven.
—————————————————————————————————
Jaar 1: super gemotiveerd
Jaar 2: eerste oefeningen + gemotiveerd – melding geen buitenlandse opdrachten.
jaar 3: herhalingen… eerste cursussen zijn een feit.. eentonigheid komt in de job
jaar 4: Kazerne verhuisd / besparingen / dagen niks doen/ begin van een lichte depressie
jaar 5: verveling slaagt door. eentonigheid. andere job zoeken
jaar 6 – 8: Accepteren van het feit dat dit je toekomst is.
jaar 8 – 25: geen verdere plannen meer in het leven en personen buiten het leger aanspreken als. burgerij militaire termen zijn je leven en je bent de saaie opa op feestjes die altijd maar over het leger praat.
Ik heb meerdere ex militairen als collega’s, trots dat ze zijn op hun verleden ( kan en mag ). Vraag me wel af waarom zij naar een of twee buitenlandse opdrachten er de brui aan geven en dat terwijl het zo geweldig was/is.
En dan heb ik het niet over Srebrenica.
Waarom? Omdat ze na terugkomst niet begeleid worden, zoals het hoort. De luie burger, die alleen maar klaagt en alles beter weet, ze liever ziet vertrekken dan komen.
Als we het over “de militair” in het operationele bedrijf hebben, tijdens Ernst-inzet of de ondersteuning daarvan, ben ik het absoluut met het stuk eens, maar dan kan/mag ook bijna alles of wordt tenminste heel veel gedoogd.
Kijkt men vanuit het oogpunt van bedrijfsvoering naar defensie dan verschijnt een heel ander plaatje waaruit ineens blijkt dat defensie absoluut niet “in control” is op gebied van materieel beheer en financieel beheer (zie de Rekenkamer-rapporten).
Een commercieel bedrijf zou bij zo’n bedrijfscultuur allang failliet zijn (wie sprak er over Griekenland…).
Rob Pieters, majoor b.d.
Leuk stukje, jammer dat er altijd van die azijnzeikers reageren.
veruit de beste inhoudelijke reactie die ik hier lees
Ik herken hier veel in. Zowel vanuit de militaire zijde, als vanuit de zijde die er geen idee van hebben hoe dat voelt/ is, omdat ze geen militair zijn geweest (geen verwijt) … Echter voor “een werkgever” met zulke uitspraken te moeten / mogen werken? … … Is deze persoon nog getrouwd met zijn eerste vrouw, … al hertrouwd, of wilde je liever altijd al vrijgezel blijven,… das dezelfde vergelijking wat mij betreft voor “een” keuze in het leven. Dan ben ik nog liever werkloos als voor zo’n baas te moeten werken!. Is je tweede vrouw dan ook minder dan je eerste? Een leidingevend persoon die schrijft “alleen al om die opmerking,…” das niet relevant, incorrect en ook onjuist. Het bewijs van kortzichtigheid zit hem daarin dat wij allemaal als mens zijn geboren en in ons groeiend leven keuzen hebben gemaakt qua carriere of werk. Ik neem het Mark Rutte ook niet kwalijk dat hij politiek is gaan studeren evenals iemand die zijn eigen firma wil beginnen. Als dat je droom is, moet je dat vooral nastreven, net zoals militairen daar hun reden voor hebben gehad. Feit blijft wel dat “het over de top” zoals omschreven wordt, wel correct is aangeduid. Militairen worden wel getraind om zo te handelen en ik vind de vergelijking dan ook juist geplaatst. Neemt niet weg dat hierin gesuggereerd zou worden dat (ex)militairen beter zouden zijn. Ze zijn alleen anders “opgevoed”. Dit heeft niets te maken met arrogantie, echter met twee werelden die niet te vergelijken zijn. Veroordeel daarin ook niet iemand op wat hij of zij heeft gedaan om tot dit punt te komen in het wederzijds leven waarbij het mogelijk is geworden om elkaar te ontmoeten. Zou het niet wijzer zijn om iemand te beoordelen op de capaciteiten die men bezit om enkel en alleen op basis daarvan te besluiten, of de persoon geschikt is, ja dan nee? Vooroordelen heeft een ieder, Bernard was Duits en trouwde met Bea, Maxima is Argentijns en is nu koningin, desondanks het verleden. Vraag me af waarom militairen dan zo terecht worden gesteld in een kortzichtige gedachte. Als een werkgever mij niet wil omdat ik ex militair ben, kan ik daar weinig tegen doen, echter maakt me dat ook weinig uit omdat het slechts zijn mening is, …. Geert Wilders heeft ook zo een mening, en ik ook. Persoonlijk zou ik niet eens willen werken in een organisatie, die mijn verleden simpelweg niet respecteert. Ik ben niet wie ik was, maar wie ik was heeft wel geresulteerd in wie ik nu ben, en dit zijn mijn kwaliteiten. Als u die kwaliteiten niet wenst, prima, zoek ik rustig verder. Echter basis van dit alles is wel respect.
Toen ik las “Besluitvorming gaat traag en dat moet zo blijven” dacht ik meteen: ” Ja dat klopt… laten we maar weer een werkgroepje in het leven roepen ”
In operationale omstandigheden moet idd vaak snel een beslissing worden genomen maar als het om bedrijfsvoering gaat dan gaat dit heel anders. De processen in het bedrijfsleven zijn daar veel dynamischer
“Over besluitvorming gesproken”
Nu hebben wij, Hollanders, niet de gewoonte om, geconfronteerd met een probleem, zo’n probleem op te lossen, dat doen wij niet graag. Wij stichten liever een commissie, en die commissie, ook niet lui, formeert terstond een subcommissie, en daarna gaan allen naar bed met het besef dat er toch iets gebeurd is.
Uitspraak naar (Godfried Bomans, Korte berichten)
Link: http://www.schrijversinfo.nl/c.html
Ik ben zelf geen militair maar zoals sommige zeggen een NUKUBU’er.
Echter wel ruim 15 jaar in dienst bij onze DOD.
Ben het roerend eens de hoogste militair welke zei : When everything fails, they call the armed forces.
Er word heel veel – misschien wel dagelijks – beroep gedaan op onze jongens / meiden om een klus te klaren die het “burger” bedrijf niet (aan) kan.
En dan word het gewoon opgelost of gefixt.
Niets dan respect voor de militairen / ex-militairen.
Dank u
Beste allen,
Het maakt mij niet uit of uw nou militair of burger bent, we behoren tot dezelfde samenleving en we hebben elkaar nodig. Onze samenleving is alleen sterk als we elkaar steunen, alleen dan staan we sterk. Een leger is niks zonder steun vanuit de bevolking en de bevolking is niks zonder de bescherming van een leger. In de toekomst gaan we elkaar nog hard nodig hebben, onze wereld veranderd snel, sneller dan we willen misschien. Doe mee en sluit je aan op valkyries.nl voor een sterke samenleving.
Dank aan de redacteur voor het schrijven van goede opinie stukken.
Grappig Eduard, ik ken een bedrijf waar dit artikel voor 90% op van toepassing is!
Ik ga geen naam noemen!
@Gerard de grote
Valkyries.nl bestaat niet, of is dat de naam van een cafe/zaal waar mensen op een vrije woensdag avond gaan samenzweren?