De 300 miljoen van Rutte en Dijsselbloem

Verontruste burgers van Nederland, een krachtige pressure group vanuit het bedrijfsleven en de gehele bevolking, met focus op de jeugd en studenten die de toekomst van Nederland zijn, en hele sterke druk van onze NAVO-partners, vooral van de USA, om deze hardleerse regering die alleen aan zijn eigen belang denkt met het vooruitzicht op de verkiezingen, is het enige dat ons rest. Rutte en zijn kabinet weigeren keihard om het defensiebudget ook maar in de buurt van zelfs het NAVO- gemiddelde te brengen van 1,43 procent van het Bruto Nationaal Product. Als de hondenbrokken van 300 miljoen inderdaad aan de krijgsmacht worden toegeworpen staat Nederland, zonder een spier van schaamte te vertrekken op 1,17 procent.

“De Nederlandse Leeuw is verworden tot
een
lieftallig, tandeloos knuffelwelpje.”Zonder blikken of blozen worden ruim 1.200 militairen, overbelast en vertwijfeld over de houding van deze regering, voor missies ingezet omdat Nederland zich nog steeds een brullende leeuw wil tonen door zich in te zetten voor de (wereld)vrede.
Rutte en zijn kabinet denken daardoor de wereld te overtuigen dat Nederland een zetel in de VN Veiligheidsraad ‘verdient‘. Maar onze NAVO-bondgenoten weten wel beter: niets is wat het lijkt, niets lijkt wat het is. De Nederlandse Leeuw is verworden tot een lieftallig, tandeloos knuffelwelpje.
De enige leeuwin die brult is onze minister van Defensie, mevr. Jeanine Hennis. Ondanks haar gebrul van de daken dat onmiddellijk een verhoging van 2,3 Miljard euro nodig is om te groeien naar het NAVO-gemiddelde en om broodnodige investeringen vrij te maken voor de marine, landmacht en luchtmacht, wordt zij vermorzeld door de visieloze boekhouders Rutte en Dijsselbloem en teruggeduwd in haar hok als een jankend hondje met de staart tussen de benen.
Niet eerder heeft een NAVO-partner zo ongehoord op haar ‘donder gekregen’ – zie ‘NATO Defence Capability Review 2015/2016 The Netherlands 2015’ – wegens zijn wanprestatie over de hoogte van het defensiebudget. Nergens in de pers, TV, radio, is daar aandacht aan besteed, noch deed het Nederlandse bedrijfsleven een indringende oproep aan de regering.
Onze bevolking wordt bewust in slaap gehouden, genoegzaam, navelstarend levend en vooral genietend van de ongekende welvaart, veilig achter zijn dijken. ‘Het buitenland is heel ver weg‘ zei een voormalige hoge diplomaat van Buitenlandse Zaken mij enige tijd geleden.
Onbegrijpelijk en levensgevaarlijk van een land dat zo afhankelijk is van datzelfde buitenland. Wij hebben helemaal niets geleerd van de jaren dertig van de vorige eeuw.
Nederland als 2e rijkste land van de EU met de laagste Staatsschuld van de EU-zone, bijna 60 procent van het BNP, met een financieringstekort op de lopende begroting van nauwelijks 1 procent, is weer financieel gezien het beste jongetje van de EU-klas. Nederland heeft weer zijn ‘triple A’ status, Rutte en Dijsselbloem kunnen zich op de borst kloppen en zijn verzekerd van een gloedvolle toekomst.
Het 7e exportland ter wereld met een ongekend hoog exportsaldo op de betalingsbalans, de 16e economische natie ter wereld, de 3e grootste investeerder in de USA, met een werkloosheidspercentage dat bijna tot het laagste behoort van Europa, kenmerkt zich wederom als een natie, slechts gericht op haar materiële welvaart.
Een middelgroot land met 17 miljoen inwoners, met grote internationale economische en politieke belangen, onttrekt zich aan zijn verantwoordelijkheid om met zijn NAVO- partners krachtig, overtuigend en bezielend in te staan voor een veilig en welvarend Europa.
Deze Nederlandse regering heeft de pruiken weer op, steekt de kop in het zand en hoopt dat the Winds of War die over Europa waaien, die stil sluipend in kracht toenemen, over gaan, verwachtend dat zijn NAVO-partners – als het mis gaat – de kastanjes uit het vuur halen.
Niet eerder heeft een Nederlandse regering zich zo overduidelijk een free rider getoond.
Dat zal Nederland zeer duur komen te staan als in januari 2017 oftewel Clinton oftewel Trump tot president van de VS wordt geïnstalleerd. Het tonen van zo’n houding, zo’n Calimero gedrag onder het schijnheilige motto van ‘We zijn maar een klein landje‘ is karakterloos, getuigt van een gebrek aan zelfrespect en nog veel ernstiger: een volslagen gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel voor onze kinderen, kleinkinderen en toekomstige generaties die recht hebben op een veilig en welvarend Europa.
Wij zullen vroeg of laat wederom onze wonden moeten likken.

Coalition For Defense,
for a secure and prosperous Europe
Ton Welter