Noodzaak Europese hard power is terug op de agenda

Onze wereld, maar zeer zeker Europa, bevindt zich in een transformatiefase. U weet het vast nog wel: In 1945, in Jalta, kwamen Churchill, Stalin en Roosevelt bijeen om over de toekomst van onze planeet te praten en besloten tegelijkertijd over de verdeling van het naoorlogse Europa.
Grote kans dat als Trump, Putin en XI vandaag of morgen bij elkaar gaan zitten, dat dàt opnieuw gebeurt. Want Europa hoort er niet meer bij. Deze nieuwe grote drie beslissen over ons, zonder ons. Dat heeft Europa aan zich zelf te wijten. Zonder ‘stick’, geen beslissingsmacht, met de ‘carrot’ alleen heeft de wereld het nog nooit gered.

Machteloos, aarzelend, vooral pratend, staat Europa tegenover deze externe en interne dreigingen en machtspolitiek.

Externe dreigingen Europa

• 

  
  Door het leiderschap van de nieuwe tsaar Putin in Rusland in zijn streven het voormalige Tsaristische Rijk, onder leiderschap van Katharina de Grote, in aanzien en invloed (Midden-, en Oost Europa) als Super Power te herstellen
• Het kruidvat Nabije – Oosten, waardoor het voortbestaan van Israël bedreigd wordt en daarmede de vrede in Europa
• ISIS, met zijn wereldomvattende Jihadistische terreur
• Iran in zijn streven naar de vestiging van een regionale grootmacht, al dan niet met kernwapens en zijn ontwikkeling van lange afstand raketten die tot in Europa reiken
• De nucleaire dreiging van Kim Young Un met zijn Intercontinentale raketten bewapend met atoomkoppen die zelfs de Oostkust van de VS bereiken; ver weg, maar dichtbij, Amerika is een NATO partner
• De volksverhuizingen vanuit Afrika en Azië, die leiden tot destabilisatie van de Europese samenleving; Internationale misdaad, Cyber, human trafficking.

Interne dreigingen Europa

Door de sociaal-economische en politieke spanningen binnen de EU, en Europa in zijn geheel:

• Er tekent zich weer een splitsing af tussen West-, Midden-, en Oost Europa , gezien de opstelling van Polen en Hongarije versus ‘Brussel’, terwijl de nieuw verkozen regering in Oostenrijk neigt naar een gelijkgezinde opstelling als deze twee landen.

De discussie over de toekomst van Europa (EU) kan daardoor alle kanten uitgaan:

• Wij zien immers ook een dreigende splitsing tussen het ‘rijke’ Noorden van de EU, en het ‘arme’ Zuiden van de EU;
• Het opkomende separatisme in Spanje, – zoals u weet is inmiddels de regio-regering van Catalonië door de regering in Madrid afgezet -, met onvoorspelbare gevolgen voor het voortbestaan van Spanje, dat daardoor zijn invloed zal hebben op de EU als geheel;
• Het streven naar ( nog) meer autonomie in Noord-Italië, Schotland, Vlaanderen, en vooral nu Brexit.

Bovendien, Is het herrijzen van fascisme, antisemitisme en nationalisme in sommige landen van Europa, waaronder helaas Duitsland, een nog onrustbarendere ontwikkeling.
Dan heb ik nog niet eens over het behoud van de EURO, dat gezien de huidige, stormachtige ontwikkelingen op de beurzen en de enorme schuldenberg van de EU- voorzichtig gezegd, twijfelachtig is. Laat u niet misleiden door de kunstmatige economische groei van de EU. Deze wordt immers al enige jaren gefinancierd door de ECB, en ligt voor het merendeel niet ten grondslag aan de intrinsieke economische kracht van de EU. In Amerika houdt men al rekening met een nieuwe financiële crisis, die als zij overslaat naar Europa, niet meer opgevangen kan worden, verzwakt als Europa (EU) is door de crises van 2007/2008 en 2009. Zonder gepassioneerd, visionair, gedurfd en eendrachtig Europees Leiderschap, dreigt de EU te imploderen.
Waardoor er een teruggang dreigt naar Natiestaten, een ontwikkeling die Europa tot twee Wereldoorlogen heeft geleid in de vorige eeuw. Hoe dan verder, dreigt er een Perfect Storm voor Europa, gaat Europa dan ten onder, komt er een nieuwe oorlog?

Ik verwacht van niet, de overlevingskracht en aanpassingsvermogen van de mens is grenzeloos.

Verenigd Europa?

Emanuel Macron heeft met zijn recente visionaire en gedurfde speech het startschot gegeven, voor de verdere ontwikkeling naar een verenigd, krachtig, innovatief en zelfbewust Europa. Een Europa dat de laatste 60 jaar met vallen en opstaan, is samengeklonterd niet tot een Federatieve Staat, maar tot een onlosmakelijk organisch geheel. De Engelsen zullen dat door hun BREXIT tot hun grote schade en nog grotere ellende gaan merken en vooral voelen. Met een, naar ik hoop, coherente en krachtige Europees gezinde nieuwe regering van Angela Merkel, zullen Macron en Merkel ongetwijfeld die plannen doorzetten want Europa moet vooruit in ons aller belang.
Er zullen mensen onder u zijn die denken dat wordt een Frans, Duits, of Frans-Duits Europa. Die kans is zeer wel aanwezig, maar een pas op de plaats in deze onzekere en turbulente tijden is dodelijk voor Europa. Hoe Nederland daarmee om zal moeten gaan, laat ik u volgende week graag weten in het laatste deel van mijn verhaal.

Europa centraal

Ik stel Europa in ieder geval centraal. Europa staat in onze wereld echter niet alleen, er tekenen zich ook grote geopolitieke machtsverschuivingen af
Wij hebben te maken met:

• het opkomende isolationisme van het huidige Amerika, zijn terugtrekkende bewegingen als Leider van de zgn. ‘Vrije Wereld’,
• een China dat zich zowel economisch als militair steeds agressiever opstelt om zijn positie als opkomende wereldmacht zeker te stellen,  zich sinds het recente partijcongres gelijkwaardig opstelt aan Amerika als Super Power
• een steeds intensievere economische, politieke en militaire samenwerking tussen Rusland, China en India, om het ‘gat’ dat Amerika op het wereldtoneel achterlaat op te vullen.
• een Japan dat zich herbewapent

Hard power is nodig

Een ding is duidelijk: deze geopolitieke machtsverschuivingen zullen hun weerslag hebben op de positie van Europa in deze eeuw. Europa’s Soft Power is volstrekt ontoereikend om in de toekomstige wereldorde zijn – en daarmee onze Nederlandse belangen- veilig te stellen.
We hebben weer ‘a stick’ nodig, met ’the carrot’ alleen, redden wij het niet. De noodzaak van Hard Power is terug op de Agenda. Europa zal zijn internationale, diplomatieke, economische en handelsbelangen, zelf veilig moeten stellen en niet gemakzuchtig achteroverliggend, kunnen vertrouwen op een Amerikaanse bondgenoot die in gedrag en uitlatingen op zijn minst onberekenbaar is.