Een Nederlandse militair is overgelopen naar IS. Dat is niet goed. Als we echt in oorlog zouden zijn, zou het hoogverraad zijn, desertie. Maar we zijn niet in oorlog, al gooien we wel bommen op IS. Desertie is feitelijk overlopen naar de vijand. Maar omdat we niet in oorlog zijn – maar wel bommen gooien – hebben we ook geen vijand. Dat maakt het juridisch lastig om de overgelopen militair op de zwaarst mogelijke manier te straffen, als we hem ooit weer vinden.
Erger is dat die militair wellicht weet heeft van geheimen. Van geweldinstructies van onze vliegers, van procedures die de operaties van special forces in gevaar kunnen brengen. Van Rules of Engagement die onze troepen in het buitenland hanteren. Daarmee kunnen onze missies in gevaar komen. Nog erger is dat de overgelopen militair wellicht namen en adressen heeft van onze militairen in het buitenland. Daarmee kunnen hun familieleden in Nederland in gevaar gebracht worden, omdat ze mogelijk doelwit van terroristen (waarmee we niet in oorlog zijn) worden.
Ondertussen voeden kranten als De Telegraaf de angst door te stellen dat de overgelopen militair een vertrouwensfunctie bekleedde op de vliegbasis. Echter, zolang niet bekend is wat voor soort vertrouwensfunctie het gaat, is het een loos bericht. Elke militair bekleedt in meer of mindere mate een vertrouwensfunctie. Hoe ver dat vertrouwen gaat, en tot welk niveau de militair toegang heeft tot gevoelige informatie is afhankelijk van de hoogte van de veiligheidsscreening. Daarvoor worden op basis van de functie namelijk verschillende niveaus in gehanteerd door de veiligheidsdiensten.
Natuurlijk doet de politiek ook een duit in het zakje. De ene partij wat genuanceerder dan de andere partij. Geert Wilders (PVV) vindt dat nu maar weer blijkt dat onze Krijgsmacht door het aannemen van moslims functioneert als een opleidingsinstituut voor IS. Commandant der Strijdkrachten Middendorp stelde ‘flink te balen’ van het overlopen van de militair. Wellicht dat hij ook baalt van een uitspraak zoals Wilders gisteren deed, en eerder deed over militairen met een moslimachtergrond. Zeker ook omdat in Afghanistan een Nederlandse militair met islamitische roots sneuvelde. Maar misschien baalt hij nog meer van het feit dat Wilders als gedoogpartner van kabinet Rutte 1 mede verantwoordelijk was voor de grootste miljardenbezuiniging op Defensie. Een bezuiniging die de politiek noopte om de afgelopen jaren het budget voor MIVD en AIVD weer langzaam te verhogen en begin van dit jaar nog eens op te hogen, juist om radicalisering beter te volgen en in kaart te brengen.
Het feit dat een militair overloopt naar ‘de vijand’ is verontrustend. Maar ook niet altijd te voorkomen. Desertie en verraad zijn van alle tijden. Onderzocht moet worden of het te voorkomen was geweest. En dat moet rationeel bekeken worden. Paniekvoetbal en op basis van emotie zaken roepen, is niet goed en niet geloofwaardig. Zakelijk, feitelijk en rationeel analyseren en daarop beleid maken is wel nodig. Om mogelijke andere gevallen desertie te voorkomen. Maar botweg stellen dat moslims maar geen deel uit moeten maken van de Krijgsmacht is kortzichtig, werkt juist contraproductief, is tegen de grondwet, en doet afbreuk aan het goede werk dat militairen met een islamitische achtergrond verrichten.
Door: Eduard van Brakel
Het is van alle tijden. Toen ik als UNIFIL militair in 1980 op mijn post stond (roadblock 7-18) kwamen er opeens twee Nederlanders in een taxi aan. Ze wilden door naar Haddad om daar te dienen.
Later bleek dat ze het eerst bij het Israëlische leger hadden geprobeerd, maar die hadden het dubieuze koppel op het eerste vliegtuig naar Nederland gezet. Haddad hield ze wel. Haddad’s troepen schoten ook veelvuldig op Nederlandse troepen. Die twee rotzakken zijn allang weer terug in Nederland en er is ze geen strobreed in de weg gelegd.
De politiek heeft een dikke plakkaat boter op het hoofd!
Nog sterker is dat een van die rukkers later de DIG kreeg in Alphen aan de Rijn.
Vergeet het van mijn leven niet meer.